qú rú
zōu rú
lóu rú
lǔ rú
lǎo rú
sù rú
mào rú
wěn rú
wén rú
fǔ rú
kēng rú
zhū rú
shèng rú
jiàn rú
bǐ rú
hán rú
xióng rú
dào rú
qǔ rú
shì rú
hóng rú
sòng rú
lǐ rú
bà rú
hòu rú
qiǎn rú
chún rú
mào rú
pǔ rú
qú rú
míng rú
quǎn rú
pì rú
lòu rú
jù rú
shuò rú
yǎ rú
kù rú
kuí rú
yú rú
pì rú
luó rú
pín rú
suān rú
hóng rú
yīng rú
yuān rú
bā rú
jiù rú
jù rú
hóng rú
jiān rú
sān rú
shù rú
mào rú
lǐ rú
yú rú
sù rú
chún rú
yōng rú
wài rú
guī rú
dà rú
sú rú
jùn rú
shī rú
wěi rú
hóng rú
shēng rú
dào rú
zhū rú
kēng rú
⒈ 愚昧无知的儒生。
引清方苞《书李习之＜平赋书＞后》：“自唐以后，无取而施用者，而瞀儒耳食，犹嚾嚾焉以为经世之良图，岂不甚蔽矣哉！”
清龚自珍《古史钩沉论二》：“瞀儒序《诗》，以断章为初指，以讽諫为本义，以歌者为作者，史不能宣而明。”
章炳麟《驳中国用万国新语说》：“至於儕偶相呼，今昔无爽，助词发语之声，世俗瞀儒，疑为异古。”
昏庸愚昧的儒者。
瞀mào(1)（形）看不清楚。(2)（形）心情昏乱。(3)（形）愚昧。
儒读音：rú儒rú(1)（名）春秋时以孔子为代表的学派：～术｜～生。(2)（名）旧时指读书人：～医｜老～。