pì qǐ
pì xī
pì guó
pì hé
pì rén
pì sāi
pì xuǎn
pì cáng
pì guān
pì zhàng
pì chén
pì luó
pì ruò
pì jì
pì shè
pì qǐ
pì pì
pì méng
pì miù
pì cǎo
pì cuì
pì rú
pì jì
pì pìn
pì rú
pì dàng
bì yì
pì huì
pì guài
pì yín
pì zhì
pì bù
pì wéi
pì míng
pì wáng
pì lǘ
pì fēi
pì bīng
pì xiǎo
pì huí
pì yīn
pì zhǐ
pì yáo
pì nán
pì dié
pì dào
pì èr
pì shǔ
pì zhī
pì yōng
pì shè
pì ní
pì xié
pì chēng
pì shǔ
bì xié
pì zhì
pì qǐng
pì biāo
pì qiáng
pì lì
pì fú
pì jī
pì shì
pì chú
pì yǒng
pì qǐn
pì kōng
pì chà
bì zhào
pì lǐng
pì nì
pì nì
pì tǔ
bì yán
pī tóu
pì yǐ
pì yuǎn
bì lú
pì diàn
pì rèn
pì kè
pì jiāng
pì jī
pì ěr
pì fǎ
pì jìn
pì yōng
pì chí
pì yáo
pì yōng
pì chì
pì chē
pì gǔ
pì gōng
pì yù
pì wèi
pì huì
pì fǎ
pì dài
pì kǒu
pì gōng
pì dì
pì jiù
pì guà
pì fó
pì zuì
pì fāng
pì xián
pì jū
pì bó
bì lì
bì shū
pì è
pì lòu
pì hán
pì lì
pì là
pì qiáng
pì rán
pì mén
pì sè
⒈ 谓交谈时侧着头，不使口气触及对方，以示尊敬。
引《礼记·曲礼上》：“负劒辟咡詔之，则掩口而对。”
郑玄注：“辟咡詔之，谓倾头与语，口旁曰咡。”
《礼记·少仪》：“有问焉，则辟咡而对。”
孔颖达疏：“尊者有事问己，己则辟口而对，不使口气及尊者。”
陆德明释文：“辟，匹亦反。”
⒉ 指耳语。
引唐周繇《嘲段成式》诗：“促坐疑辟咡，衔盃强朵颐。”
清赵翼《戏老》诗：“只有诸童孙，贪翁含飴饲；辟咡时一来，得食又掉臂。”
⒊ 谓尊长者恳切教诲。
引清钱谦益《杨凤阁寿宴序》：“遭逢世变，投劾归里，累徵不起。更十年所春秋届七十矣，先生之犹子司理公，承辟咡之训。”
清魏源《＜曾子章句＞序》：“惟为己为人义利际，谆谆提撕而辟咡之，百世下如见其心焉。”
⒋ 指尊长者。
引清魏源《＜论语孟子类编＞序》：“况《论语》、《孟子》显白之文，至今如侍辟咡而闻詔告，非《典》、《謨》、《盘》、《誥》聱牙噩詰之比，奚必待传注而后明哉！”
倾头交谈，不使口气及人，表示尊敬。
1.透彻：精～。透～。
2.驳斥或排除（不正确的言论或谣言）：～谣。～邪说。
3.法律；法：大～（古代指死刑）。
咡读音：èr口旁；口耳之间。