huǐ mèn
chén mèn
kuì mèn
jiāo mèn
biē men
juàn mèn
bō mèn
yuān mèn
pò mèn
shì mèn
wú mèn
nǎo mèn
zhì mèn
jiě mèn
kùn mèn
kě mèn
náo mèn
yù mèn
bēi mèn
shěn mèn
yīng mèn
yōu mèn
kǔ mèn
ào mèn
yàng mèn
zào mèn
sàn mèn
shì mèn
jū mèn
bī mèn
biē mèn
qì mèn
mí mèn
dùn mèn
gū mèn
juān mèn
zhēng mèn
yì mèn
chóu mèn
yōu mèn
fèn mèn
mèn mèn
xiāo mèn
mào mèn
rè mèn
dú mèn
nà mèn
fán mèn
huò mèn
sè mèn
cháo mèn
huì mèn
chún mèn
fā mēn
pái mèn
dān mèn
chī mèn
qiǎn mèn
⒈ 汉魏时的一种游戏之具。
引《太平御览》卷七五五引三国魏邯郸淳《艺经》：“悁闷者，先布本位，以十二时相从。文曰：‘同有文章，虎不如龙。豕者何为，来入菟宫。王孙昼卜，乃造黄钟。犬往就马，非类相从。羊奔蛇穴，牛入鸡笼。’”
1. 恼怒：“肠忿悁而含怒兮。”
2. 忧愁；忧郁：“聊为山水游，以写我心悁。”
3. 疲乏：“顾望脰未悁，汀曲舟已隐。”
闷读音：mèn,mēn[ mèn ]1. 心烦，不舒畅：愁闷。沉闷。郁闷。闷懑。闷闷不乐。
2. 密闭，不透气：闷子车。