wǔ wéi
fàn wéi
shāng wéi
kuí wéi
gé wéi
kuí wéi
cháng wéi
xíng wéi
yóu wéi
jiǔ wéi
bù wéi
chà wéi
kuí wéi
pì wéi
xiāng wéi
cí wéi
fèn wéi
bì huì
màn wéi
fù wéi
cóng wéi
zhòng wéi
yī wéi
jù wéi
zhèn wéi
jiān wéi
guāi wéi
yōng wéi
chí wéi
cuò wéi
quē wéi
bì wéi
wú wéi
duō wéi
jù wéi
nì wéi
kàng wéi
shéng wéi
cháng wéi
xīn wéi
wú wéi
bū wéi
pàn wéi
fēi wéi
bó wéi
dùn wéi
bèi wéi
pì wéi
qiān wéi
pān wéi
jiàn wéi
yī wéi
gù wéi
wán wéi
lí wéi
⒈ 差错；背违。
引唐颜师古《上＜汉书注＞序》：“顾召幽仄，俾竭芻蕘。匡正睽违，激扬鬱滞。”
唐元稹《三月二十四日宿曾峰馆夜对桐花寄乐天》诗：“是夕远思君，思君瘦如削。但感事睽违，非言官好恶。”
⒉ 分隔；离别。
引南朝梁何逊《仰赠从兄兴宁置南》诗：“一朝异言宴，万里就睽违。”
唐李朝威《柳毅传》：“洎钱塘季父论亲不从，遂至睽违，天各一方，不能相问。”
明叶盛《水东日记·刘三吾与陈南宾书》：“暮年以来，每一得姻家书，輒兴骨肉睽违之感，友朋相继凋谢之痛。”
《文明小史》第一回：“这番因事进京，恰好遇着柳知府放了外任，从此南北睽违，不能常见。”
柯灵《＜阿英散文选＞序》：“一九四九年第一次文代大会期间，我在新生的故都和他重逢以后，又是长期的睽违。”
分离、别离。
如：「在街上邂逅睽违已久的好友，令她十分开心。」
睽kuí(1)（动）〈书〉违背；不合。(2)同“暌”。(3)〔睽睽〕形容注视：众目～。
违读音：wéi违wéi(1)（动）不遵照；不依从：～背｜阳奉阴～。(2)（动）离别：久～｜相～。