què yè
quē wéi
què wù
quē gǒng
quē yí
què yí
quē yì
què báo
quē lüè
quē é
quē diǎn
quē shì
quē wù
quē wèi
què kǒu
quē shǎo
quē fá
quē jiǎn
quē tíng
quē shǐ
què sǒng
quē yuán
quē kuī
quē wáng
quē lǐ
quē zhái
què bù
quē yì
quē shí
quē zhèng
quē lòu
quē guān
què shī
quē jiǎo
quē jiǎn
què cán
quē xiàn
quē yuè
quē dǎng
quē xíng
quē lòu
què fèi
quē dù
què miù
quē juàn
quē jǐng
quē wàng
què rán
quē wén
quē jué
què xià
què mén
quē dí
quē ěr
quē yì
què tíng
quē yān
quē luò
quē rú
què duǎn
què dài
quē chē
quē yà
què huài
què bài
jù wéi
bèi wéi
pì wéi
jù wéi
bì wéi
bó wéi
lí wéi
zhèn wéi
duō wéi
yī wéi
pàn wéi
gé wéi
xīn wéi
wú wéi
kuí wéi
qiān wéi
dùn wéi
pì wéi
kàng wéi
màn wéi
pān wéi
jiǔ wéi
bù wéi
xíng wéi
chí wéi
cí wéi
cháng wéi
shéng wéi
kuí wéi
wú wéi
quē wéi
yī wéi
fàn wéi
yóu wéi
jiān wéi
cóng wéi
wán wéi
bì huì
xiāng wéi
nì wéi
kuí wéi
fēi wéi
zhòng wéi
wǔ wéi
bū wéi
fù wéi
gù wéi
jiàn wéi
shāng wéi
guāi wéi
fèn wéi
chà wéi
cháng wéi
cuò wéi
yōng wéi
⒈ (礼节上)有所欠缺或违背。
引唐白居易《淮南节度使检校尚书右仆射赵郡李公家庙碑铭》：“公有斩縗中，亲护九丧，匍匐万里，及期，丧事礼无闕违。”
唐张固《幽闲鼓吹·牛僧孺》：“﹝于頔﹞忽召客将问曰：‘累日前有牛秀才发未？’曰：‘已去。’‘何以赠之？’曰：‘与钱五百。’‘受之乎？’曰：‘掷之於庭而去。’ 于公大怒，谓宾佐曰：‘某盖事繁，有闕违者。’立命小将賫绢五百、书一函追之。”
1. 古代用作“缺”字。空缺：尚付阙阙。有怀疑的事情暂时不下断语，留待查考：阙疑。
2. 过错：阙失。
3. 姓。
违读音：wéi违wéi(1)（动）不遵照；不依从：～背｜阳奉阴～。(2)（动）离别：久～｜相～。