sī mián
sī cháng
sī sī
sī xǐ
sī yōng
sī fù
sī tóng
sī xiàn
sī huáng
sī dài
sī fén
sī yī
sī lóng
sī lún
sī bù
sī jiāng
sī kē
sī wēi
sī fù
sī xián
sī guāng
sī má
sī mǐ
sī yán
sī jiǎn
sī yǔ
sī sù
sī tiáo
sī lǚ
sī luó
sī guā
sī fà
sī mài
sī jué
sī xíng
sī mín
sī mò
sī liào
sī chóng
sī máo
sī zǐ
sī lǚ
sī jiǎn
sī qú
sī rǎn
sī máo
sī róng
sī hū
sī wǎng
sī zhú
sī háo
sī zhī
sī xián
sī huáng
sī bó
sī lù
sī shéng
sī shì
sī qín
sī biān
sī luó
sī máo
sī gāo
sī xiù
sī tāo
sī ròu
sī kuàng
sī lèi
sī zhuī
sī liǔ
sī líng
sī jīn
sī yuè
sī luò
sī chóu
sī guó
sī xīn
sī guǎn
sī mín
sī xiàn
⒈ 菟丝与女萝。
引《诗·小雅·頍弁》“蔦与女萝” 毛传：“女萝，菟丝，松萝也。”
陆德明释文：“在草曰菟丝，在木曰松萝。”
后用以泛指藤萝之类的植物。 唐陈翊《郊行示友人》诗：“醉向丝萝惊自醒，与君清耳听松湍。”
唐温庭筠《古意》诗：“莫莫復莫莫，丝萝缘涧壑。”
⒉ 菟丝、女萝均为蔓生，缠绕于草木，不易分开，故诗文中常用以比喻结为婚姻。
引《古诗十九首·冉冉孤生竹》：“与君为新婚，兔丝附女萝。”
唐范摅《云溪友议》卷一：“不念糟糠之情，别倚丝萝之託。”
元柯丹丘《荆钗记·受钗》：“愿天早与人方便，丝萝共结。”
清钱泳《履园丛话·谭诗·以诗存人》：“空负丝萝约，兰闺泪满襟。”
兔丝和女萝。语本《文选．古诗十九首．冉冉孤生竹》：「与君为新妇，兔丝附女萝。」常用以比喻缔结连理。《儒林外史．第一九回》：「师生有情意，再缔丝萝；朋友各分张，难言兰臭。」