zhuó jiàn
suì jiàn
zōng jiàn
tán jiàn
dǐng jiàn
chāo jiàn
huì jiàn
è jiàn
yǎn jiàn
huá jiàn
yǐn jiàn
fén jiàn
zōng jiàn
tuī jiàn
gǎo jiàn
yán jiàn
cí jiàn
mù jiàn
xiāng jiàn
gāo jiàn
kuì jiàn
bǎo jiàn
jìn jiàn
jiān jiàn
shǒu jiàn
shàn jiàn
fù jiàn
yuè jiàn
jiāo jiàn
qǐn jiàn
fáng jiàn
jiě jiàn
yìng jiàn
zhāo jiàn
yù jiàn
tǐ jiàn
xiǎng jiàn
gǎo jiàn
shǔ jiàn
zhuī jiàn
xiǎng jiàn
bāo jiàn
luó jiàn
gòng jiàn
biǎo jiàn
fēng jiàn
fā jiàn
pí jiàn
jiào jiàn
zì jiàn
kuí jiàn
gǎo jiàn
gōng jiàn
cuò jiàn
jǐn jiàn
bīn jiàn
wèi jiàn
xí jiàn
yōu jiàn
shēn jiàn
wèi jiàn
chūn jiàn
jiā jiàn
yīng jiàn
xiè jiàn
pǔ jiàn
gǎo jiàn
kuā jiàn
juān jiàn
zī jiàn
dēng jiàn
chēng jiàn
jí jiàn
fù jiàn
miù jiàn
lùn jiàn
cuò jiàn
lì jiàn
pú jiàn
téng jiàn
róng jiàn
bàng jiàn
lín jiàn
píng jiàn
guàn jiàn
cáo jiàn
cǎo jiàn
lǐng jiàn
jǔ jiàn
kǒu jiàn
⒈ 慰藉。
引《汉书·赵广汉传》：“广汉为二千石，以和颜接士，其尉荐待遇吏，殷勤甚备。”
颜师古注引如淳曰：“尉亦荐藉也。”
唐元稹《赵真长户部郎中兼侍御史等》：“皆以文学政事得参公选，观其列状，尉荐甚勤，人各有知。”
章炳麟《訄书·序种姓上》：“其遇外族亡命，常尉荐拊循之，以为己子。”
1. 古代官名，一般是武官：县尉。都尉。卫尉。太尉。
2. 军衔的一级，在校以下：尉官。少尉。上尉。
3. 〔尉氏〕地名，在中国河南省。
4. 姓。
荐读音：jiàn荐jiàn（动）推举；介绍：举～｜推～｜～人。荐jiàn(1)（名）〈书〉草。(2)（名）〈书〉草垫子：草～。