piān dì
piān yǒng
piān diǎn
piān shù
piān mò
piān juàn
piān tí
piān zhì
piān zi
piān shí
piān jù
piān lián
piān tǒng
piān zhāng
piān dú
piān zhì
piān xù
piān bó
piān duān
piān cì
piān zhì
piān jiā
piān yǔ
piān jí
piān jiǎn
piān yè
piān yè
piān yùn
piān mù
piān cè
piān zhì
piān jì
piān yè
piān shǒu
piān hàn
piān tiáo
piān cí
piān jì
piān fú
piān tǐ
piān fǎ
piān shù
bān dì
háng dì
bì dì
xù dì
chàng dì
luò dì
jiù dì
yí dì
kǎo dì
cì dì
fǎng dì
kè dì
pǔ dì
lù dì
jí dì
chéng dì
zǔ dì
yù dì
bǔ dì
sī dì
cè dì
pèi dì
lú dì
lián dì
shān dì
quán dì
jiù dì
zhù dì
huái dì
gù dì
guī dì
bù dì
bié dì
gōng dì
hūn dì
lǐ dì
gāo dì
hé dì
shī dì
juàn dì
láng dì
shēng dì
fān dì
qǐ dì
zhái dì
kāi dì
mò dì
shì dì
jiǎ dì
lù dì
běn dì
yǐ dì
hái dì
suǒ dì
quán dì
xià dì
liè dì
dēng dì
gòu dì
chà dì
qīng dì
wài dì
pǐn dì
mén dì
guān dì
lián dì
de dì
kē dì
cì dì
zhōng dì
cí dì
jiā dì
dǐ dì
fǔ dì
guǎn dì
míng dì
zhǔ dì
dāo dì
piān dì
běi dì
xīn dì
dōng dì
zhuó dì
rù dì
jiāo dì
yìn dì
děng dì
⒈ 谓篇章的顺序。
引汉王充《论衡·超奇》：“其高第若谷子云、唐子高者，説书于牘奏之上，不能连结篇章。或抽列古今，纪著行事，若司马子长、刘子政之徒，累积篇第，文以万数，其过子云、子高远矣。”
《隋书·经籍志一》：“安国并依古文，开其篇第，以隶古字写之，合成五十八篇。”
唐刘知几《史通·六家》：“﹝晋孔衍﹞乃删汉魏诸史，取其美词典言，足为龟镜者，定以篇第，纂成一家。”
宋王洙《王氏谈录·秘阁易法》：“公言祕阁有郑氏注《易》一卷，《文言》自为篇，而陆氏《太玄》，篇第亦各异。考之，足以见古《易经》之旧次。”
篇piān(1)（名）首尾完整的文章：～章段落。(2)（名）（～儿）写着或印着文字的单张纸：歌～儿｜单～。(3)（名）（～儿）用于文章、纸张、书页（一篇是两页）等：三～纸｜一～论文。
第读音：dì第dì(1)（名）次序：次～。(2)（名）表词序的词头：～二。(3)（名）科举时代称考中叫及第；没有考中的叫落第。(4)（名）封建社会官僚和贵族的大宅子：府～。(5)（连）但是。