shòu suì
shòu tīng
shòu chén
shòu dí
shòu yì
shòu qiú
shòu shàn
shòu wū
shòu yí
shòu shè
shòu chù
shòu cháo
shòu fú
shòu fǎ
shòu cuò
shòu piàn
shòu dù
shòu sǔn
shòu dòng
shòu fú
shòu cè
shòu jù
shòu jiē
shòu xíng
shòu chàng
shòu shàn
shòu liáng
shòu huì
shòu jì
shòu nán
shòu yòng
shòu dài
shòu zāi
shòu jiǎng
shòu rèn
shòu gēng
shòu xùn
shòu cái
shòu jiā
shòu lǐng
shòu rè
shòu lù
shòu zǔ
shòu kǔ
shòu rǔ
shòu shēng
shòu lěi
shòu qì
shòu jīng
shòu kàn
shòu lǐ
shòu xué
shòu chá
shòu lǐ
shòu zhòng
shòu gù
shòu shòu
shòu quán
shòu hài
shòu dài
shòu xiǎng
shòu jué
shòu míng
shòu lǜ
shòu zhǐ
shòu mìng
shòu shì
shòu mù
shòu xíng
shòu tóu
shòu lù
shòu chéng
shòu kuài
shòu qióng
shòu tǔ
shòu fú
shòu chí
shòu jiào
shòu shū
shòu xiáng
shòu nàn
shòu fù
shòu jì
shòu wū
shòu qū
shòu zhì
shòu shèn
shòu guò
shòu shǔ
shòu fá
shòu qǔ
shòu lǐ
shòu shāng
shòu shǎng
shòu zhī
shòu fěn
shòu cáng
shòu hù
shòu jīng
shòu zuì
shòu jìn
shòu jì
shòu cí
shòu jīng
shòu lù
shòu mín
shòu shēn
shòu jiǒng
shòu yè
shòu tú
shòu bìng
shòu shì
shòu jiǎng
shòu jù
shòu quán
shòu zuò
shòu huì
shòu pán
shòu kuī
shòu tuō
shòu lù
shòu chǒng
shòu nà
shòu pìn
shòu hán
shòu jiè
jīn lù
tú lù
qián lù
chāng lù
sān lù
què lù
gào lù
xiān lù
xiě lù
yīng lù
yīng lù
chèn lù
fú lù
fǎ lù
cuì lù
xuān lù
guī lù
jué lù
huáng lù
qì lù
qīng lù
dào lù
yù lù
tiān lù
mìng lù
hǔ lù
dì lù
yùn lù
mì lù
dì lù
guǐ lù
bǎo lù
shòu lù
zhǔ lù
dù lù
dān lù
huì lù
⒈ 古代皇帝自称受命于天，接受所谓天赐的符命之书，叫受箓。
引《诗·大雅·文王序》“文王受命作周也” 唐孔颖达疏：“伐崇，作灵臺，改正朔，布王号於天下，受籙应《河图》。”
⒉ 指道家接受符箓。
引刘师培《＜文说＞序》：“由是五祖传灯， 灵素受籙，师承所在，罔敢或遗，可谓文章之桎梏矣。”
⒊ 谓新皇帝登基按道家的仪式接受符箓。
引《隋书·经籍志四》：“后周承魏，崇奉道法，每帝受籙，如魏之旧。”
受shòu(1)（动）本义：接受：接受(2)（动）遭受：～灾。(3)（动）忍受；禁受：～不了。(4)（动）〈方〉适合：～吃（吃着有味）｜～听（听着入耳）。
箓读音：lù箓lù(1)（名）簿子；册子。(2)（名）符箓道士画的驱使鬼神的符号；是一种迷信骗人的东西。