shí chuāng
shā chuāng
tiě chuāng
dēng chuāng
kǎn chuāng
yáo chuāng
kè chuāng
lòu chuāng
yíng chuāng
sēng chuāng
yuè chuāng
duàn chuāng
quàn chuāng
tiě chuāng
shā chuāng
piāo chuāng
jī chuāng
shuǐ chuāng
guī chuāng
gé chuāng
tóng chuāng
méi chuāng
zhuó chuāng
jiàn chuāng
qǐ chuāng
xiá chuāng
shěn chuāng
péng chuāng
wén chuāng
diào chuāng
gōu chuāng
yù chuāng
yǐ chuāng
chú chuāng
hán chuāng
suǒ chuāng
jīn chuāng
yín chuāng
xuě chuāng
xiǎo chuāng
chē chuāng
shèn chuāng
bì chuāng
jiā chuāng
jiāo chuāng
yún chuāng
biān chuāng
suǒ chuāng
zhǐ chuāng
xián chuāng
qíng chuāng
yīn chuāng
lǜ chuāng
liù chuāng
tiān chuāng
xuān chuāng
lóu chuāng
qì chuāng
tīng chuāng
yún chuāng
sōng chuāng
fēng chuāng
ní chuāng
nán chuāng
xuán chuāng
⒈ 亦作“斵窗”。谓文人才拙。
引典出唐张鷟《朝野佥载》卷二：“阳滔为中书舍人，促命草制词，令史持门钥他适，无旧本检寻，乃斵窗取得之，时人号为斵窗舍人。”
宋苏轼《次韵答密州宋国博》：“斲窗谁赴捄，袖手良优裕。”