rǒng cí
rǒng xì
rǒng fán
rǒng zhí
rǒng miù
rǒng suǒ
rǒng jù
rǒng liè
rǒng huì
rǒng liú
rǒng fù
rǒng màn
rǒng bàn
rǒng rǒng
rǒng nào
rǒng jiāng
rǒng fù
rǒng fèi
rǒng tà
rǒng pò
rǒng mí
rǒng cuǒ
rǒng ruò
rǒng luàn
rǒng máng
rǒng cóng
rǒng jī
rǒng dú
rǒng fàn
rǒng bèn
rǒng yàn
rǒng tà
rǒng rén
rǒng rǎo
rǒng zá
rǒng bǐ
rǒng qiè
rǒng jí
rǒng nuò
rǒng zhèng
rǒng chuò
rǒng dù
rǒng cháng
rǒng jiàn
rǒng hào
rǒng ài
rǒng wú
rǒng yì
rǒng shí
rǒng jù
rǒng jí
rǒng màn
rǒng shèng
rǒng kǒu
rǒng mò
rǒng bīng
yā wàn
qiān màn
fān màn
qīng màn
guā wàn
zhī màn
ǎo màn
gēn màn
rǒng màn
liáo màn
bān màn
yán màn
yě màn
mí màn
luó màn
lǎn màn
téng wàn
dàn màn
jí màn
chuí màn
kū màn
xiāng màn
tuō wàn
zhū màn
tiáo màn
kuáng màn
lián màn
wú màn
róu màn
pián màn
⒈ 亦作“冗曼”。亦作“冗蔓”。繁琐芜杂。
引清钱大昕《廿二史考异·金史一·海陵纪》：“《金史》纪、传，多宂蔓无法，而本纪重复尤甚。”
清梁章鉅《退庵随笔·读经二》：“贾疏冗蔓鬱轖，不及孔氏《五经正义》之条畅。”
清李慈铭《越缦堂读书记·本经疏证》：“﹝其书﹞所采博，而辨析精细，於医学深为有功。惟鼻舌纠繚，多病词费。其自序讥刘氏之宂蔓萎苶，而所作宂苶亦不能免。”
章炳麟《訄书·订文》：“其宂曼勿便也尤甚。”