gēn yuàn
gēn kān
gēn jī
gēn jué
gēn xū
gēn ér
gēn shuā
gēn yá
gēn wǎn
gēn jī
gēn wō
gēn jù
gēn zhǒng
gēn zhū
gēn xù
gēn tóu
gēn gǎn
gēn dǐ
gēn tǐ
gēn shú
gēn jīng
gēn bàn
gēn dì
gēn hù
gēn wèn
gēn gàn
gēn dì
gēn shuǐ
gēn ná
gēn tǒng
gēn zhí
gēn zǔ
gēn yè
gēn zhe
gēn jié
gēn shì
gēn xià
gēn zhuī
gēn bō
gēn hào
gēn pí
gēn suí
gēn jì
gēn xīn
gēn gù
gēn bǔ
gēn kuí
gēn qì
gēn cī
gēn sì
gēn xìng
gēn chē
gēn duān
gēn lì
gēn bá
gēn yáo
gēn sà
gēn yuán
gēn chā
gēn suǒ
gēn zhì
gēn máo
gēn niè
gēn bù
gēn diāo
gēn yá
gēn qián
gēn zhèng
gēn yuán
gēn gōu
gēn gé
gēn hé
gēn yuán
gēn dǐ
gēn dùn
gēn yīn
gēn xíng
gēn dì
gēn méng
gēn miáo
gēn qióng
gēn yuán
gēn jiǔ
gēn běn
gēn zi
gēn jù
gēn wéi
gēn màn
gēn jiao
gēn pǔ
gēn yóu
gēn shēng
gēn jí
gēn xì
gēn mù
gēn fà
gēn gāi
gēn chú
gēn máo
gēn shí
gēn jī
gēn bàn
gēn zhuō
gēn liú
gēn sù
gēn yè
gēn qì
gēn cí
gēn yǐn
gēn mén
gēn gù
gēn gāi
gēn bèi
gēn mó
gēn kuò
gēn yuán
gēn yá
gēn chén
gēn jiū
guā wàn
róu màn
gēn màn
lián màn
mí màn
zhū màn
kū màn
dàn màn
ǎo màn
tuō wàn
yě màn
liáo màn
rǒng màn
tiáo màn
luó màn
qīng màn
yā wàn
lǎn màn
jí màn
wú màn
qiān màn
bān màn
zhī màn
xiāng màn
téng wàn
pián màn
kuáng màn
yán màn
chuí màn
fān màn
根蔓gēnmàn
(1) 植物的根和茎，比喻某事发生的根源
英cause⒈ 植物的根与蔓。比喻事物根基与支系。
引元柯丹邱《荆钗记·庆诞》：“待招赘百岁姻亲，承继我一脉根蔓。”
明徐元《八义记·报失张维》：“削草不除根蔓，他遇景逢时，萌芽到底依旧生。”
⒉ 扎根蔓延。
引《新唐书·郑畋传》：“巢之乱本於饥，其众以利合，故能兴江淮，根蔓天下。”
根gēn(1)（名）本义：（～儿）高等植物的营养器官；分直根和须根两大类。根能够把植物固定在土地上；吸收土壤里的水分和溶解在水中的养分；有的根还能贮藏养料。(2)（名）比喻子孙后代。(3)（名）方根的简称。(4)（名）代数方程的解。(5)（名）化学上指带电的基：氨～｜硫酸～。(6)（名）（～儿）物体的下部或某部分和其他东西连着的地方：耳～｜舌～｜墙～｜～基｜～底。(7)（名）（～儿）事物的本原；人的出身底细：祸～｜刨～问底｜我们是老街坊；彼此都知～知底。(8)（副）根本地；彻底：～究｜～治｜～绝。(9)（名）依据；作为根本：～据｜无～之谈。(10)（～儿）（量）用于细长的东西：两～筷子｜一～无缝钢管。
蔓读音：màn,wàn,mán[ màn ]义同“蔓（wàn）”。用于合成词“蔓延”“蔓草”等。