xuán shī
xuán diào
xuán hù
xuán qiáo
xuán yí
xuán shuāi
xuán liú
xuán cè
xuán lù
xuán qiàn
xuán hù
xuán bì
xuán jīn
xuán zuì
xuán dòng
xuán páo
xuán móu
xuán zū
xuán yōng
xuán duàn
xuán shú
xuán bǐ
xuán gōu
xuán mén
xuán hú
xuán xì
xuán liào
xuán jié
xuán jū
xuán pèi
xuán shān
xuán kōng
xuán pèi
xuán zhì
xuán zhuì
xuán tán
xuán zhī
xuán bīng
xuán tà
xuán liū
xuán jiǎn
xuán qín
xuán lùn
xuán jì
xuán dǐng
xuán tāo
xuán lián
xuán chén
xuán shuì
xuán diào
xuán jìn
xuán hú
xuán guāng
xuán kuà
xuán zuò
xuán fēng
xuán jì
xuán zhù
xuán bì
xuán chē
xuán lí
xuán yáng
xuán shǐ
xuán fú
xuán nǐ
xuán guān
xuán chuí
xuán hé
xuán bié
xuán shuǐ
xuán shū
xuán suǒ
xuán dèng
xuán jué
xuán guà
xuán shī
xuán chún
xuán jìng
xuán fēng
xuán fǎ
xuán lìng
xuán bīng
xuán pǔ
xuán quán
xuán biàn
xuán chù
xuán gòng
xuán yóu
xuán hú
xuán chuáng
xuán zhū
xuán kuò
xuán hé
xuán liáng
xuán biǎn
xuán lài
xuán fēng
xuán gé
xuán xīn
xuán jiǎn
xuán tiān
xuán wēi
xuán míng
xuán rán
xuán tuān
xuán gōu
xuán gēng
xuán xiǎng
xuán gǔ
xuán yú
xuán kū
xuán piáo
xuán qián
xuán jué
xuán bù
xuán tàn
xuán dǎn
xuán sì
xuán fǔ
xuán móu
xuán wàn
xuán nà
xuán bù
xuán gěng
xuán jǐng
xuán xuán
xuán sù
xuán shǎng
xuán tíng
xuán yōng
xuán miǎo
xuán ān
xuán xū
xuán jīng
xuán niàn
xuán lǎn
xuán jīng
xuán yuè
xuán gé
xuán gòu
xuán xiàng
xuán báo
xuán é
xuán yán
xuán chāo
xuán mù
xuán kuài
xuán shǒu
xuán lí
xuán qìng
xuán xiè
xuán yǒng
xuán jiàn
xuán mù
xuán cháo
xuán qìng
xuán jiě
xuán suàn
xuán xì
xuán shū
xuán lí
xuán dàn
xuán fù
xuán yá
xuán cóng
xuán tú
xuán yá
xuán gǔ
xuán gèn
xuán quán
xuán chuāng
xuán jiàn
xuán jié
xuán tóu
xuán shǒu
xuán lǜ
xuán yǐ
xuán dāo
wēi qìng
zì qìng
qiú qìng
yǐn qìng
yù qìng
biān qìng
yún qìng
yǔ qìng
tiě qìng
fàn qìng
tiān qìng
mù qìng
wǎn qìng
bǎo qìng
sòng qìng
míng qìng
hán qìng
fú qìng
lí qìng
zhōng qìng
fàn qìng
tī qìng
wǎn qìng
shuāng qìng
xuán qìng
xuán qìng
shí qìng
sēng qìng
shēng qìng
gē qìng
diào qìng
jī qìng
⒈ 亦作“悬罄”。
⒉ 悬挂着的磬。
引明何景明《石斋歌》：“悬磬真谐《韶》《濩》音，国琛果献珪璋用。”
⒊ 形容空无所有，极贫。
引《国语·鲁语上》：“室如悬磬，野无青草，何恃而不恐？”
唐柳宗元《哭吕衡州》诗：“三亩空留悬罄室，九原犹寄若堂封。”
宋王禹偁《陈情表》：“四海无立锥之地，一家有悬磬之忧。”
《明史·李梦辰传》：“民室如悬罄，生计日不支。”
梁启超《新民说》第六节：“譬之一家，虽復室如悬磬，亦未有愿他人入此室处者。”
悬(1)（动）挂：倒～。(2)（动）公开揭示：～赏。(3)（动）抬；不着地：～腕。(4)（动）无着落；没结果：～案。(5)（动）挂念：～念。(6)（动）凭空设想：～拟｜～想。(7)（动）距离远；差别大：～隔｜～殊。悬xuán（形）〈方〉危险：好～。
磬读音：qìng磬qìng(1)（名）古代打击乐器。用玉或石做成；形略如曲尺；悬在架上。(2)（名）寺庙中拜佛时敲打的钵状物。