xuán bù
xuán diào
xuán dāo
xuán hù
xuán jiǎn
xuán niàn
xuán gǔ
xuán móu
xuán dòng
xuán shǎng
xuán shī
xuán tuān
xuán zhì
xuán tiān
xuán tàn
xuán xiǎng
xuán gé
xuán fēng
xuán fù
xuán gòng
xuán gòu
xuán yuè
xuán fēng
xuán jiàn
xuán nà
xuán bīng
xuán bù
xuán jiàn
xuán lùn
xuán lí
xuán yǒng
xuán hé
xuán suàn
xuán liū
xuán jì
xuán biǎn
xuán dàn
xuán yá
xuán é
xuán zhuì
xuán jué
xuán qiáo
xuán fú
xuán cháo
xuán zuò
xuán qián
xuán gēng
xuán sì
xuán lǜ
xuán gèn
xuán shǐ
xuán zhī
xuán gé
xuán páo
xuán lài
xuán bì
xuán shān
xuán yú
xuán shǒu
xuán kuò
xuán xì
xuán zhù
xuán xì
xuán jiǎn
xuán chén
xuán hé
xuán xīn
xuán dǎn
xuán kū
xuán jìng
xuán xiè
xuán sù
xuán chuáng
xuán quán
xuán dǐng
xuán qìng
xuán jīn
xuán shī
xuán yá
xuán guān
xuán shú
xuán shū
xuán zuì
xuán wàn
xuán chù
xuán mén
xuán tāo
xuán jié
xuán suǒ
xuán hù
xuán bié
xuán kuài
xuán diào
xuán wēi
xuán yōng
xuán tán
xuán tà
xuán liú
xuán piáo
xuán chuí
xuán qín
xuán xiàng
xuán kuà
xuán lí
xuán jì
xuán yáng
xuán chún
xuán lí
xuán biàn
xuán fǔ
xuán xū
xuán qiàn
xuán hú
xuán guà
xuán yán
xuán qìng
xuán yōng
xuán zū
xuán miǎo
xuán ān
xuán jǐng
xuán jīng
xuán chāo
xuán shuāi
xuán shuǐ
xuán jìn
xuán bǐ
xuán liáng
xuán jué
xuán mù
xuán jū
xuán lián
xuán báo
xuán pèi
xuán jiě
xuán hú
xuán gǔ
xuán chē
xuán mù
xuán míng
xuán cè
xuán zhū
xuán pèi
xuán liào
xuán jié
xuán yí
xuán nǐ
xuán lǎn
xuán xuán
xuán fēng
xuán fǎ
xuán shǒu
xuán shū
xuán tóu
xuán chuāng
xuán duàn
xuán shuì
xuán quán
xuán gěng
xuán pǔ
xuán gōu
xuán tú
xuán tíng
xuán dèng
xuán móu
xuán yóu
xuán bì
xuán lìng
xuán rán
xuán kōng
xuán hú
xuán bīng
xuán yǐ
xuán guāng
xuán gōu
xuán lù
xuán cóng
xuán jīng
⒈ 写字时手腕悬空。
引宋赵希鹄《洞天清禄集·古翰墨真迹辩》：“山谷乃悬腕书，深得《兰亭》风韵，然行不及真，真不及草。”
明方孝孺《题宋仲珩草书自作诗》：“子山善悬腕，行草逸迈可喜。”
清昭槤《啸亭杂录·成王书法》：“其师少时，犹及见董文敏握笔，惟以前三指握管悬腕书之。”
写字时腕部到肘全部悬空，不接触桌面。
悬(1)（动）挂：倒～。(2)（动）公开揭示：～赏。(3)（动）抬；不着地：～腕。(4)（动）无着落；没结果：～案。(5)（动）挂念：～念。(6)（动）凭空设想：～拟｜～想。(7)（动）距离远；差别大：～隔｜～殊。悬xuán（形）〈方〉危险：好～。
腕读音：wàn腕wàn（名）（～子；～儿）胳膊下端跟手掌相连接的可以活动的部分。