xuán gǔ
xuán yōng
xuán qiáo
xuán xì
xuán nǐ
xuán hú
xuán hù
xuán liáng
xuán tāo
xuán lián
xuán liū
xuán jū
xuán jìng
xuán shān
xuán gèn
xuán dàn
xuán qín
xuán gé
xuán sù
xuán miǎo
xuán fēng
xuán dòng
xuán shǎng
xuán fēng
xuán lǜ
xuán yóu
xuán lí
xuán dāo
xuán zuì
xuán tiān
xuán dǎn
xuán yá
xuán qiàn
xuán zhī
xuán yǒng
xuán xuán
xuán é
xuán biǎn
xuán chē
xuán jīng
xuán tà
xuán kōng
xuán shuāi
xuán ān
xuán chuāng
xuán wēi
xuán qìng
xuán chāo
xuán kuò
xuán kuài
xuán fǎ
xuán chún
xuán suǒ
xuán jiǎn
xuán chù
xuán gǔ
xuán gé
xuán bǐ
xuán jié
xuán móu
xuán bié
xuán lài
xuán shī
xuán lìng
xuán shī
xuán zhū
xuán cè
xuán jǐng
xuán lù
xuán zhuì
xuán jìn
xuán bì
xuán tàn
xuán zuò
xuán bīng
xuán jiě
xuán chén
xuán quán
xuán kū
xuán jiǎn
xuán fēng
xuán cóng
xuán xiàng
xuán biàn
xuán pèi
xuán shū
xuán liú
xuán pǔ
xuán qìng
xuán jié
xuán tóu
xuán hú
xuán jué
xuán tú
xuán guāng
xuán lí
xuán xiǎng
xuán suàn
xuán diào
xuán xì
xuán hé
xuán tuān
xuán jì
xuán bīng
xuán diào
xuán hé
xuán shǒu
xuán lùn
xuán duàn
xuán jīn
xuán bù
xuán míng
xuán lí
xuán dèng
xuán niàn
xuán shuì
xuán qián
xuán gòu
xuán gōu
xuán yǐ
xuán yú
xuán gēng
xuán jiàn
xuán páo
xuán hú
xuán shǒu
xuán sì
xuán móu
xuán hù
xuán nà
xuán yuè
xuán yá
xuán gěng
xuán fù
xuán shú
xuán bì
xuán jué
xuán liào
xuán guà
xuán lǎn
xuán zhì
xuán xīn
xuán pèi
xuán dǐng
xuán jì
xuán zhù
xuán báo
xuán guān
xuán tán
xuán chuáng
xuán jiàn
xuán yōng
xuán mù
xuán cháo
xuán fǔ
xuán shū
xuán wàn
xuán kuà
xuán gòng
xuán xū
xuán xiè
xuán fú
xuán jīng
xuán rán
xuán mù
xuán chuí
xuán yáng
xuán quán
xuán yí
xuán shǐ
xuán yán
xuán zū
xuán tíng
xuán mén
xuán shuǐ
xuán piáo
xuán gōu
xuán bù
xuán lí
zhēng lí
zāi lí
jiǔ lí
zhēng lí
bō lí
cán lí
hú lí
qián lí
chāng lí
qú lí
zhào lí
jiā lí
zhòng lí
bā lí
ā lí
dòng lí
dòng lí
jié lí
cāng lí
rén lí
pín lí
yuǎn lí
bā lí
jī lí
méng lí
xuán lí
shēng lí
qún lí
shé lí
zhù lí
jiàng lí
méng lí
mín lí
chǔ lí
biān lí
zhā lí
yí lí
jiā lí
shù lí
rèn lí
pō lí
pí lí
⒈ 亦作“悬璃”。
⒉ 美玉名。
引《战国策·秦策三》：“臣闻周有砥厄， 宋有结緑， 梁有悬黎， 楚有和璞。”
晋葛洪《抱朴子·博喻》：“悬黎结緑，不假观於琼珉。”
⒊ 泛指美玉。
引唐钱起《送李四擢第归觐省》诗：“悬黎宝中出，高价世难掩。”
前蜀贯休《读＜离骚经＞》诗：“又想灵均之骨兮终不曲，千年波底色如玉……即全胜和璞悬瓈，垂棘结緑。”
清钮琇《觚賸·石言》：“灵液潜滋，是生石寳，美胜悬黎。”
一种美玉。《战国策．秦策三》：「梁有悬黎，楚有和璞。」《文选．班固．两都赋》：「悬黎垂棘，夜光在焉。」也作「悬蔾」。
悬(1)（动）挂：倒～。(2)（动）公开揭示：～赏。(3)（动）抬；不着地：～腕。(4)（动）无着落；没结果：～案。(5)（动）挂念：～念。(6)（动）凭空设想：～拟｜～想。(7)（动）距离远；差别大：～隔｜～殊。悬xuán（形）〈方〉危险：好～。
黎读音：lí黎lí(1)（形）〈书〉众：～民。(2)（Lí）姓。