tú guī
tú chē
tú fù
tú wū
tú fù
tú céng
tú rén
tú jìng
tú piàn
tú gǎi
tú mò
tú gòu
tú bái
tú jì
tú mǒ
tú tú
tú tàn
tú yā
tú tīng
tú miàn
tú fū
tú jìng
tú cì
tú ní
tú qī
tú dào
tú yǐ
tú xiàng
tú gē
tú wū
tú liào
tú shù
tú dān
tú cuàn
tú dì
táo ní
dà ní
làn ní
yún ní
táng ní
yìn ní
xǐ ní
yóu ní
làn ní
dān ní
yū ní
dèng ní
jiāo ní
xíng ní
wū ní
yàn ní
tú ní
fú ní
chén ní
yín ní
wǎn ní
mò ní
jiāo ní
lǎo ní
xuě ní
jiāo ní
yān ní
mò ní
tǔ ní
fēn ní
zuì ní
zǐ ní
pán ní
jìn ní
tuán ní
shěn ní
yū ní
chú ní
shí ní
jiāo ní
bó ní
píng ní
cǎi ní
jīn ní
zhī ní
fēng ní
shuǐ ní
gǔ ní
suàn ní
wán ní
zhāng ní
shú ní
gēng ní
ruǎn ní
huáng ní
gòu ní
wǎi ní
bì ní
zhí nì
yóu ní
dù ní
hóng ní
hé ní
qīng ní
jǐn ní
zhì ní
qín ní
jū nì
tuō ní
duò ní
xiāng ní
mí ní
shān ní
shēn ní
yóu ní
jǐn ní
zhàng ní
huó ní
chōng ní
nìng ní
huǒ ní
chì ní
lǎn ní
yě ní
qǐng ní
湿润的(.好工具)泥土。
谓滋润泥土。
泥泞的路途。
⒈ 湿润的泥土。
引《书·禹贡》：“厥土惟涂泥，厥田惟下下，厥赋上下错。”
宋韩彦直《橘录·种治》：“柑橘宜斥卤之地……凡圃之近涂泥者，实大而繁。”
明刘基《海宁应氏墓庵记》：“面山负山，厥土广斥涂泥，民质以良。”
⒉ 谓滋润泥土。
引清顾炎武《酬归戴王潘四子韭溪草堂联句见怀二十韵》：“《式微》君莫赋，春雨正涂泥。”
⒊ 泥泞的路途。
引《汉书·阴兴传》：“兴每从出入，常操持小盖，障翳风雨，躬履涂泥，率先出门。”
涂tú(1)（动）使油漆、颜色、脂粉、药物等附着在物体上：～粉｜～药。(2)（动）（动）乱写或乱画；随意地写字或画画：～抹。(3)（动）（动）抹去：～改｜～料。(4)（动）（名）〈书〉泥：～炭。(5)（动）（名）海涂。(6)（动）同途。(7)（动）姓。
泥读音：ní,nì[ ní ]1. 土和水合成的东西：泥巴。泥垢。泥浆。泥煤。泥淖（泥污的洼地）。泥泞。泥洼。
2. 像泥的东西：枣泥。山药泥。印泥（盖图章用的印色）。蒜泥。