wèi huái
wèi xǐ
wèi jiè
wèi fǔ
wèi huì
wèi yàn
wèi jiàn
wèi yù
wèi cún
wèi yǐn
wèi jiè
wèi hūn
wèi yàn
wèi jì
wèi nà
wèi jié
wèi jiě
wèi shěng
wèi mǐn
wèi jiè
wèi yǎn
wèi miǎn
wèi wèn
wèi shì
wèi suí
wèi pì
wèi diào
wèi quàn
wèi lì
wèi ān
wèi jí
wèi fǔ
wèi láo
wèi shì
wèi yù
wèi wèn
àn fǔ
jiāng fǔ
jiān fǔ
xún fǔ
zhěng fǔ
róu fǔ
ài fǔ
lì fǔ
hàn fǔ
jiù fǔ
zhèn fǔ
xún fǔ
diào fǔ
wèi fǔ
huì fǔ
pāi fǔ
jiǎo fǔ
diào fǔ
xùn fǔ
xuān fǔ
lián fǔ
qīng fǔ
suí fǔ
ān fǔ
dū fǔ
ēn fǔ
huái fǔ
bó fǔ
tián fǔ
kuí fǔ
zhì fǔ
dú fǔ
jiù fǔ
guī fǔ
biān fǔ
yǎng fǔ
àn fǔ
cún fǔ
mó fǔ
.慰抚wèifǔ
(1) 安慰;抚慰
例慰抚吏民英fort⒈ 亦作“慰拊”。
⒉ 安抚；抚慰。
引《汉书·匡衡传》：“每有水旱，风雨不时，连乞骸骨让位，上輒以詔书慰抚，不许。”
宋费衮《梁溪漫志·东坡卜居阳羡》：“坡因再三慰抚，徐谓之曰：‘嫗之旧居乃吾所售也。不必深悲，今当以是屋还嫗。’”
金王若虚《病中》诗：“三时劳慰拊，甚愧古人真。”
《水浒传》第一〇七回：“卢俊义慰抚劝劳，就令武顺镇守城池。”
⒊ 谓安慰抚摩。
引梅阡《春夜》：“五月的夜风，飘着道边槐花的清芬，轻轻地吹拂着路人的面颊与发鬓，吹拂着人们的胸襟，温柔的慰抚，有如慈母的双手。”
慰wèi(1)（动）使人心情安适：安～。(2)（动）心安：欣～。
抚读音：fǔ抚fǔ(1)（动）安慰；慰问：～问｜～恤。(2)（动）保护：～养｜～育。(3)（动）轻轻地按着：～摩。(4)（动）同“拊”。