wèi diào
wèi láo
wèi wèn
wèi lì
wèi jiè
wèi huì
wèi fǔ
wèi yù
wèi jí
wèi yàn
wèi jié
wèi shì
wèi jì
wèi hūn
wèi jiè
wèi ān
wèi jiè
wèi nà
wèi cún
wèi yàn
wèi huái
wèi miǎn
wèi shěng
wèi wèn
wèi yù
wèi shì
wèi yǎn
wèi suí
wèi fǔ
wèi yǐn
wèi pì
wèi xǐ
wèi jiě
wèi jiàn
wèi mǐn
wèi quàn
yīn jiè
lìn jiè
shì jiè
wèi jiè
píng jiè
jiē jiè
bù jiè
gù jiè
féng jiè
róu jiè
jiǎng jiè
zhěn jiè
líng jiè
qiāo jiè
wēn jiè
lìn jiè
bēng jiè
tāi jiè
yǎng jiè
láo jiè
làng jiè
yù jiè
bēng jiè
lín jiè
lǚ jiè
jiāo jiè
sāo jiè
shén jiè
xiāng jiè
yùn jiè
zhé jiè
dān jiè
dǎo jí
tāo jiè
chūn jiè
zī jiè
hù jiè
jiàn jiè
jiǎ jiè
tōng jiè
quán jiè
jí jiè
tái jiè
yùn jiè
yīn jiè
chéng jiè
róu jiè
tuī jiè
líng jiè
yīn jiè
tóu jiè
líng jiè
wēn jiè
xí jiè
ài jiè
gēng jiè
yí jiè
fēng jiè
yùn jiè
tái jí
yùn jiè
yǐ jiè
wēn jiè
zhěn jiè
jiàn jiè
wú jiè
lín jiè
lìn jiè
bēng jiè
dì jiè
láng jí
wèi jiè
zǔ jiè
慰藉wèijiè
(1) 安慰;抚慰
例闭目养神，聊以慰藉英solaceful⒈ 抚慰；安慰。
引《后汉书·隗嚣传》：“光武素闻其风声，报以殊礼，言称字，用敌国之仪，所以慰藉之良厚。”
宋范成大《次韵耿时举苦热》：“荷风拂簟昭苏我，竹月筛窗慰藉君。”
清顾贞观《贺新郎·寄吴汉槎宁古塔》词：“行路悠悠谁慰藉，母老家贫子幼。”
王统照《沉船》：“现在无论谁，只有直接的苦恼，更没有慰藉苦恼的有趣味的东西了。”
安抚。《后汉书．卷一三．隗嚣传》：「光武素闻其风声，报以殊礼，言称字，用敌国之仪，所以慰藉之良厚。」也作「尉藉」。
慰wèi(1)（动）使人心情安适：安～。(2)（动）心安：欣～。
藉读音：jiè,jí[ jiè ]1. 垫在下面的东西。
2. 衬垫：枕藉。
3. 同“借”。
4. 抚慰：慰藉。
5. 含蓄：蕴藉。
6. 假设，假使：“公等遇雨，皆已失期，失期当斩。藉第令毋斩，而戍死者固十六七”。