wèi nà
wèi fǔ
wèi mǐn
wèi shěng
wèi pì
wèi huái
wèi ān
wèi yàn
wèi hūn
wèi yù
wèi miǎn
wèi quàn
wèi fǔ
wèi láo
wèi jiàn
wèi cún
wèi jiè
wèi yàn
wèi shì
wèi jí
wèi jié
wèi jiě
wèi shì
wèi suí
wèi wèn
wèi jì
wèi yǐn
wèi wèn
wèi yù
wèi lì
wèi xǐ
wèi yǎn
wèi jiè
wèi diào
wèi jiè
wèi huì
shēn yù
fāng yù
qǐ yù
miǎn yù
què yù
xùn yù
jiè yù
yuē yù
huì yù
jiǎn yù
yǐn yù
sōng yù
zhǐ yù
quàn yù
pì yù
shí yù
shěn yù
ǒu yù
nǐ yù
liù yù
qīn yù
bǐ yù
pǎng yù
chēng yù
xiǎo yù
shè yù
jiào yù
miàn yù
qǔ yù
nì yù
gòng yù
jiào yù
yán yù
bī yù
fēng yù
xiàng yù
kuò yù
wèi yù
zhǐ yù
lǐ yù
qiáng yù
huàn yù
yǐn yù
jiè yù
gào yù
fēng yù
bó yù
jiǎ yù
àn yù
shàn yù
jiàn yù
kāi yù
fǔ yù
fǎn yù
mò yù
hǒu yù
fěng yù
fǎn yù
zhuǎn yù
pì yù
⒈ 亦作“慰諭”。
⒉ 抚慰；宽慰晓喻。
引《列子·周穆王》：“﹝老役夫﹞昔昔梦为国君，居人民之上，总一国之事，游燕宫观，恣意所欲，其乐无比。觉则復役，人有慰喻其懃者。”
《三国志·魏志·张鲁传》：“太祖入南郑，甚嘉之，又以鲁本有善意，遣人慰喻。”
宋苏舜钦《答杜公书》：“笔墨精劲，慰諭曲折，深开忧灼烦苦之抱。”
清王韬《琉球朝供考》：“明太祖遣使慰諭。”
⒊ 谓解释宽慰。
引《汉书·东方朔传》：“朔因著论，设客难己，用位卑以自慰諭。”
慰wèi(1)（动）使人心情安适：安～。(2)（动）心安：欣～。
喻读音：yù喻yù(1)（动）说明；告知：～之以理。(2)（动）明白；了解：家～户晓｜不言而～。(3)（动）比方：比～。