fēng fā
fēng tà
fēng zhú
fēng sǎo
fēng jí
fēng xíng
fēng xuàn
fēng yǔ
fēng huā
fēng yǎ
fēng fàn
fēng wén
fēng fān
fēng tuán
fēng xué
fēng piáo
fēng shēng
fēng qí
fēng jǔ
fēng làng
fēng lòu
fēng niǎo
fēng yǐng
fēng qū
fēng tài
fēng gǎo
fēng mù
fēng fèi
fēng fān
fēng zhào
fēng jīng
fēng chuí
fēng shī
fēng huà
fēng lùn
fēng bào
fēng chuán
fēng yuè
fēng líng
fēng bìng
fēng yù
fēng yā
fēng lún
fēng zāi
fēng shuǐ
fēng fù
fēng shì
fēng yán
fēng lián
fēng qín
fēng huáng
fēng máo
fēng náng
fēng tái
fēng yù
fēng hán
fēng yì
fēng dòng
fēng rǎng
fēng mán
fēng jì
fēng bēn
fēng jiàn
fēng qǐ
fēng zhàng
fēng yùn
fēng hàn
fēng láng
fēng diān
fēng lǐ
fēng tāi
fēng lì
fēng cóng
fēng mài
fēng gàn
fēng zuān
fēng mèi
fēng qíng
fēng tīng
fēng yān
fēng xiè
fēng yì
fēng xián
fēng mào
fēng xiāng
fēng yáo
fēng zī
fēng shū
fēng biāo
fēng zhèng
fēng niú
fēng xùn
fēng yǒu
fēng yù
fēng mù
fēng xīng
fēng lài
fēng hù
fēng zhī
fēng quàn
fēng huì
fēng wén
fēng shī
fēng yù
fēng tíng
fēng lài
fēng yí
fēng xíng
fēng lǜ
fēng wéi
fēng lí
fēng róng
fēng shēng
fēng jǐng
fēng duì
fēng jiǎo
fēng tiáo
fēng zhēng
fēng sāo
fēng gàn
fēng jì
fēng shén
fēng shǎ
fēng hú
fēng chá
fēng liàng
fēng liáng
fēng jiāo
fēng shàn
fēng mí
fēng liè
fēng lián
fēng ōu
fēng cān
fēng zhì
fēng qī
fēng mào
fēng cuì
fēng suō
fēng lú
fēng jì
fēng pèi
fēng zhì
fēng cù
fēng jìng
fēng xiàn
fēng xìng
fēng tuán
fēng bó
fēng gài
fēng xī
fēng huá
fēng lú
fēng wèn
fēng jiào
fēng xuān
fēng mó
fēng léi
fēng shí
fēng diàn
fēng tuó
fēng féng
fēng zé
fēng hòu
fēng xiǎn
fēng tāo
fēng huǎn
fēng bù
fēng yàn
fēng sú
fēng yǔ
fēng cháng
fēng chuán
fēng ài
fēng yī
fēng gài
fēng shù
fēng biāo
fēng qiáng
fēng chí
fēng dié
fēng yùn
fēng sù
fēng píng
fēng kǒu
fēng chén
fēng shū
fēng wù
fēng gěng
fēng sì
fēng bàng
fēng líng
fēng zhuì
fēng kē
fēng yùn
fēng shuāng
fēng qiú
fēng yún
fēng pō
风华fēnghuá
(1) 风采才华
例风华绝代英elegance and talent风韵才华。
吹。 【组词】：春风风人、有寒疾不可以风
華读音：huá,huà,huā[ huá ]1. 中國、華夏的簡稱。《左傳·定公十年》：“裔不謀夏，夷不亂華。”
2. 光彩、光澤。唐·李白《峨眉山月歌送蜀僧晏入中京詩》：“黃鶴樓前月華白，此中忽見峨眉客。”南唐·李煜《秋鶯詩》：“莫更留連好歸去，露華凄冷蓼花愁。”
3. 時光。如：“年華”、“韶華”。唐·劉方平《秋夜泛舟詩》：“歲華空復晚，相思不堪愁。”
4. 文采、文飾。如：“樸實無華”。南朝梁·劉勰《文心雕龍·徵聖》：“然則聖文之雅麗，固銜華而佩實者也。”
5. 化妝用的粉。《文選·曹植·洛神賦》：“芳澤無加，鉛華弗御。”
6. 文章、事物精要的部分。如：“精華”。唐·韓愈《進學解》：“沉浸醲郁，含英咀華。”
7. 中國的。如：“華語”、“華僑”。《漢書卷八十八西域傳贊曰》：“不率華禮，莫有典書。”《北史卷三十六薛辯傳》：“於是風化大行，有同華俗。”
8. 美麗有光彩的。如：“華燈初上”。《三國魏鍾會孔雀賦》：“五色點注，華羽參差。”《隋書卷二十三五行志下》：“於仙都苑穿池築山，樓殿間起，窮華極麗。”
9. 繁盛。如：“繁華”、“榮華”。《史記卷六十八商君傳》：“有功者顯榮，無功者雖富無所芬華。”
10. 虛空不實的。《晉書卷七十五范汪傳》：“飾華言以翳實，騁繁文以惑世。”
11. （頭髮）花白。《墨子脩身》：“華髮隳顛，而猶弗舍者，其唯聖人乎！”宋陸游《適閩詩》：“功名塞外心空壯，詩酒樽前髮已華。”