yán miàn
yán tiē
yán tuó
yán cǎi
yán wū
yán hàn
yán gāo
yán yuán
yán mǐn
yán liào
yán fàn
yán xiàng
yán shēng
yán lè
yán zhí
yán ruò
yán bào
yán láng
yán huá
yán liǔ
yán é
yán róng
yán sè
yán tǐ
yán kuí
yán zǐ
yán jiǎo
yán zhuàng
yán qíng
yán jì
yán zhí
yán yán
yán pò
yán lún
yán hòu
yán fā
yán mào
yán qià
yán gōu
yán xiè
yán rǎn
yán zēng
yán mǐ
yán lún
yán bìn
yán jiǎ
yán fǎ
yán mào
yán zì
yán xíng
wū liǔ
guǎng liǔ
chuí liǔ
yù liǔ
zhé liǔ
guān liǔ
xiāng liǔ
jī liǔ
hàn liǔ
pú liǔ
yān liǔ
èr liǔ
fēng liǔ
jiǎn liǔ
huā liǔ
yán liǔ
yáng liǔ
shà liǔ
jiǎn liǔ
xiān liǔ
sī liǔ
yán liǔ
duàn liǔ
hé liǔ
méi liǔ
jǔ liǔ
guǐ liǔ
zhāng liǔ
zhí liǔ
chēng liǔ
rén liǔ
hán liǔ
liú liǔ
huáng liǔ
nì liǔ
kuāng liǔ
jìn liǔ
chí liǔ
nián liǔ
jí liǔ
sān liǔ
chā liǔ
biān liǔ
qiáng liǔ
fú liǔ
shé liǔ
yáng liǔ
méi liǔ
shā liǔ
ruò liǔ
yí liǔ
yú liǔ
yù liǔ
qǐ liǔ
kū liǔ
jǔ liǔ
dòng liǔ
wéi liǔ
⒈ 唐代书法家颜真卿和柳公权的并称。
引宋苏轼《书黄子思诗集后》：“至唐颜柳，始集古今笔法而尽发之，极书之变，天下翕然，以为宗师。”
清吴嘉纪《赠汪秋涧》诗：“欧虞及颜柳，生气盈丈尺。”
颜真卿与柳公权的合称。二人皆唐代有名的书法家。
颜yán(1)（名）脸；脸上的表情：容～｜和～悦色｜笑逐～开。(2)（名）体面；面子：无～见人。(3)（名）颜色：～料｜五～六色。(4)（名）姓。
柳读音：liǔ柳liǔ(1)（名）柳树；落叶乔木或灌木；叶子狭长。(2)（名）二十八宿之一。(3)（名）（Liǔ）姓。