jiǎn cǎi
jiǎn záo
jiǎn fān
jiǎn bì
jiǎn yàng
jiǎn fú
jiǎn xī
jiǎn yì
jiǎn jìng
jiǎn jiǎn
jiǎn kè
jiǎn fù
jiǎn tī
jiǎn luàn
jiǎn zhú
jiǎn pì
jiǎn líng
jiǎn nì
jiǎn jì
jiǎn dàng
jiǎn yì
jiǎn pū
jiǎn zì
jiǎn guó
jiǎn xuē
jiǎn liǔ
jiǎn dēng
jiǎn jí
jiǎn liǔ
jiǎn jīng
jiǎn fā
jiǎn píng
jiǎn cái
jiǎn shāng
jiǎn zhǎo
jiǎn dāo
jiǎn fá
jiǎn jié
jiǎn luò
jiǎn jiāng
jiǎn jiǔ
jiǎn qì
jiǎn chú
jiǎn piàn
jiǎn qián
jiǎn shāng
jiǎn duó
jiǎn ruò
jiǎn yí
yán liǔ
hé liǔ
méi liǔ
xiāng liǔ
jǔ liǔ
jiǎn liǔ
zhí liǔ
èr liǔ
ruò liǔ
qiáng liǔ
liú liǔ
yán liǔ
fēng liǔ
yān liǔ
jí liǔ
jī liǔ
sī liǔ
chēng liǔ
jìn liǔ
yáng liǔ
huáng liǔ
yáng liǔ
shé liǔ
shà liǔ
jiǎn liǔ
dòng liǔ
zhāng liǔ
jǔ liǔ
fú liǔ
méi liǔ
huā liǔ
guǐ liǔ
wéi liǔ
yú liǔ
yù liǔ
hán liǔ
kū liǔ
biān liǔ
guǎng liǔ
nì liǔ
guān liǔ
shā liǔ
rén liǔ
chuí liǔ
hàn liǔ
zhé liǔ
yí liǔ
chí liǔ
kuāng liǔ
pú liǔ
wū liǔ
qǐ liǔ
duàn liǔ
xiān liǔ
nián liǔ
chā liǔ
yù liǔ
sān liǔ
⒈ 古时一种竞技游戏。参见“射柳”。
引宋范成大有《郊外阅骁骑剪柳》诗：“千骑同瞻白羽挥，惊尘一閧响金鞿，不知掣电弯弓过，但觉柳梢随箭飞。”
明周宾所《识小编·剪柳》：“永乐时，禁中有翦柳之戏。翦柳，即射柳也。 陈眉公云：胡人以鵓鸽贮葫芦中，悬之柳上，弯弓射之。矢中葫芦，鸽輒飞出，以飞之高下为胜负，往往会於清明、端午日，名曰射柳。”
⒉ 见“翦綹”。