héng liàng
héng dù
héng shān
héng yáng
héng cí
héng yè
héng wēn
héng jiǔ
héng bì
héng zhuàng
héng yī
héng sú
héng zé
héng shì
héng yōng
héng chūn
héng jié
héng gào
héng dìng
héng tài
héng xìng
héng é
héng xiàn
héng xīng
héng bì
héng hé
héng fàn
héng shuō
héng lùn
héng yuè
héng tán
héng cái
héng jiào
héng rì
héng huī
héng diǎn
héng dào
héng zhí
héng jū
héng máo
héng zhì
héng guī
héng mín
héng yǔ
héng gàn
héng fēng
héng cháng
héng zhǔn
héng yán
héng wén
héng míng
héng shì
héng suǒ
héng děng
héng shā
héng gé
héng shù
héng gù
héng shí
héng lì
héng dé
héng qíng
héng zī
héng rén
héng pǐn
héng yá
héng shì
héng shǔ
héng kē
héng xùn
héng yáng
héng cāo
héng zī
héng fēn
héng cháng
héng shǒu
héng chǎn
héng xiàng
héng jiāo
héng chǐ
héng shǐ
⒈ 亦作“恆阳”。久晴不雨。
引《书·洪范》：“曰咎徵：曰狂，恆雨若；曰僭，恆暘若。”
《汉书·五行志中之上》：“庶徵之恆阳， 刘向以为《春秋》大旱也。”
《明史·汪若霖传》：“言之不从，是谓不乂，厥罚恆暘。”
清龚自珍《乙丙之际塾议十七》：“恆暘而旱，恆雨而潦。”
恒héng(1)（形）永久：～心。(2)（名）恒心：有～｜持之以～。(3)（形）平常；经常：～态｜～言｜人之～情。(4)（Hénɡ）姓。
旸读音：yáng旸yáng（动）晴天。