jiǎ shòu
jiǎ zhī
jiǎ xiàng
jiǎ jiè
jiǎ shǒu
jiǎ xiān
jiǎ rú
jiǎ wáng
jiǎ jiē
jiǎ sù
jiǎ nǐ
jiǎ rì
jiǎ níng
jiǎ qiè
jiǎ wēi
jiǎ qiú
jiǎ zàng
jiǎ qì
jiǎ shǒu
jiǎ shuāi
jiǎ chōng
jiǎ dào
jiǎ jì
jiǎ gǒng
jiǎ fà
jiǎ róng
jiǎ jiàn
jiǎ xū
jiǎ yán
jiǎ nǚ
jiǎ yù
jiǎ sì
jiǎ jīng
jiǎ mǎ
jiǎ jì
jià tiáo
jiǎ miàn
jiǎ qì
jiǎ yì
jiǎ ér
jiǎ huò
jiǎ wǒ
jiǎ míng
jiǎ cí
jiǎ tuō
jiǎ hé
jiǎ jì
jiǎ lè
jiǎ lǜ
jiǎ niē
jiǎ xiàn
jiǎ liǎng
jiǎ xī
jiǎ shì
jiǎ lìng
jiǎ jí
jiǎ dài
jiǎ tú
jiǎ ráo
jiǎ xiàng
jiǎ tóu
jiǎ huà
jiǎ tà
jiǎ sǐ
jiǎ dìng
jiǎ chōng
jiǎ hǔ
jiǎ xù
jiǎ zàng
jiǎ dài
jiǎ kāi
jiǎ yuè
jiǎ bǎn
jiǎ zhí
jiǎ zhōng
jiǎ tiān
jià qī
jiǎ lìn
jiǎ wò
jiǎ tuō
jiǎ shì
jiǎ mèi
jiǎ bǎn
jiǎ qiàn
jiǎ zǐ
jiǎ hé
jiǎ zú
jiǎ fù
jiǎ mào
jiǎ zòng
jiǎ chāo
jiǎ jié
jiǎ pì
jiǎ sǎng
jiǎ chǒng
jiǎ jū
jiǎ zuò
jiǎ lì
jiǎ yǐn
jiǎ shì
jiǎ bàng
jiǎ guǎn
jiǎ mái
jiǎ zhuāng
jiǎ mìng
jiǎ zhī
jiǎ shì
jiǎ shì
jiǎ shǔ
jiǎ chéng
jiǎ zāo
jiǎ rén
jiǎ tuī
jiǎ hòu
jiǎ yì
jiǎ yù
jiǎ bì
jiǎ diǎn
jiǎ qíng
jiǎ yīn
jiǎ jiè
jiǎ zhuāng
jiǎ shí
jiǎ xīn
jiǎ shēng
jiǎ chàng
jiǎ guān
jiǎ zào
jiǎ yán
jiǎ shuō
jiǎ bàn
jiǎ lóng
jiǎ mǔ
jiǎ jì
jiǎ jūn
jiǎ wù
jiǎ shǐ
jiǎ yì
jiǎ shè
jiǎ guǒ
jiǎ ruò
jiǎ hào
jiǎ zhàng
jiǎ tú
jiǎ zhuāng
jiǎ wěi
jiǎ lóu
jiǎ nián
jiǎ xiǎng
jiǎ gé
jiǎ shān
jiǎ gào
jiǎ xíng
jiǎ zuǒ
jiǎ néng
jiǎ zhí
jiǎ cí
jiǎ chuǎn
jiǎ fēng
jiǎ zuò
jiǎ yá
jiǎ qiú
jiǎ qì
jiǎ qǐn
jiǎ àn
jiǎ shuì
jiǎ gēn
jiǎ xiū
jiǎ shì
jiǎ shè
jiǎ zhèn
jiǎ shè
jiǎ zhù
jiǎ duì
jiǎ kǒu
⒈ 亦称“假嗓子”。非自然的嗓音，发音时，与真嗓相比喉孔缩小，部位抬高，气流变细。京剧中青衣、花旦、小生等角色常用之。
引巴金《家》二九：“因为在他们的公馆里也有人常常叫了卖唱的瞎子进来，用他的假嗓唱这一类的小调。”
张天翼《路》：“‘不许嚷！嚷就开枪！’ 昌大爷把假嗓子都叫出来了。”
1. 不真实的，不是本来的，与“真”相对：假山。假话。假冒。假释。假死。虚假。真假。弄虚作假。
2. 借用，利用：假借。假货。假道（借路）。假手（利用他人为自己办事）。假公济私。不假思索（用不着想）。
3. 〔假名〕日本文所用的字母，多借用汉字的偏旁。楷书称“片假假”，草书称“平假假”。
4. 据理推断，有待验证的：假设。假使。假令。假如。假若。
嗓读音：sǎng嗓sǎng(1)（名）（～子）喉咙。(2)（名）（～子、～儿）嗓音：小～儿｜哑～儿。