jiǎ lóng
jiǎ tuō
jiǎ bàn
jiǎ shǒu
jiǎ shì
jiǎ xù
jiǎ ráo
jiǎ shè
jiǎ qiàn
jiǎ lóu
jiǎ zú
jiǎ zhī
jiǎ shí
jiǎ shuāi
jiǎ huà
jiǎ kāi
jiǎ yì
jiǎ shǒu
jiǎ zuǒ
jiǎ dài
jiǎ jí
jiǎ chuǎn
jiǎ mào
jiǎ mái
jiǎ shòu
jiǎ fēng
jiǎ xī
jiǎ jiē
jiǎ mǎ
jiǎ jié
jiǎ qǐn
jiǎ xū
jiǎ zhù
jiǎ shè
jiǎ zàng
jiǎ fà
jiǎ shǐ
jiǎ yīn
jiǎ xīn
jiǎ bì
jiǎ zhí
jiǎ wáng
jiǎ dào
jiǎ tuō
jiǎ mǔ
jiǎ míng
jiǎ shuō
jiǎ tóu
jiǎ pì
jiǎ yá
jiǎ xiàn
jiǎ àn
jiǎ xiàng
jiǎ yù
jiǎ dài
jià qī
jiǎ néng
jiǎ shēng
jiǎ chǒng
jiǎ wù
jiǎ chāo
jiǎ wǒ
jiǎ rén
jiǎ ruò
jiǎ qì
jiǎ shì
jiǎ tiān
jiǎ jiè
jiǎ nián
jiǎ hé
jiǎ guǒ
jiǎ gǒng
jiǎ sì
jiǎ miàn
jiǎ lè
jiǎ zhuāng
jiǎ bǎn
jiǎ kǒu
jiǎ zuò
jiǎ jiè
jiǎ jūn
jià tiáo
jiǎ yǐn
jiǎ gēn
jiǎ wò
jiǎ shān
jiǎ jīng
jiǎ xiàng
jiǎ fù
jiǎ yán
jiǎ yù
jiǎ róng
jiǎ sǐ
jiǎ nǚ
jiǎ lìn
jiǎ chéng
jiǎ shì
jiǎ gào
jiǎ xíng
jiǎ zhuāng
jiǎ wēi
jiǎ jì
jiǎ jì
jiǎ bǎn
jiǎ zhī
jiǎ jì
jiǎ jū
jiǎ shì
jiǎ tuī
jiǎ rì
jiǎ níng
jiǎ xiū
jiǎ tà
jiǎ chōng
jiǎ tú
jiǎ duì
jiǎ shǔ
jiǎ qiú
jiǎ lǜ
jiǎ yì
jiǎ wěi
jiǎ shuì
jiǎ zhuāng
jiǎ huò
jiǎ ér
jiǎ hǔ
jiǎ zuò
jiǎ guān
jiǎ gé
jiǎ hé
jiǎ bàng
jiǎ hào
jiǎ rú
jiǎ diǎn
jiǎ zǐ
jiǎ zāo
jiǎ shì
jiǎ liǎng
jiǎ dìng
jiǎ shè
jiǎ zhí
jiǎ sù
jiǎ zàng
jiǎ zhèn
jiǎ shì
jiǎ guǎn
jiǎ yuè
jiǎ qì
jiǎ chōng
jiǎ mèi
jiǎ sǎng
jiǎ mìng
jiǎ tú
jiǎ chàng
jiǎ qiè
jiǎ jiàn
jiǎ yán
jiǎ qíng
jiǎ zào
jiǎ lìng
jiǎ xiǎng
jiǎ jì
jiǎ xiān
jiǎ zhàng
jiǎ hòu
jiǎ nǐ
jiǎ zòng
jiǎ qì
jiǎ cí
jiǎ cí
jiǎ lì
jiǎ zhōng
jiǎ niē
jiǎ qiú
jiǎ yì
⒈ 假若。
引《荀子·正名》：“假之有人而欲南、无多，而恶北、无寡，岂为夫南者之不可尽也，离南行而北走也哉！”
《荀子·性恶》：“假之人有弟兄资财而分者，且顺情性，好利而欲得，若是则兄弟相拂夺矣。”
王引之《经传释词》卷九：“之，犹‘若’也……《荀子·正名》篇曰：‘假之有人欲南而恶北。’《性恶》篇曰：‘假之有弟兄资财而分者。’‘假之’，皆谓‘假若’也。”
《战国策·魏策四》：“假之得幸，庸必为我用乎？”
1. 不真实的，不是本来的，与“真”相对：假山。假话。假冒。假释。假死。虚假。真假。弄虚作假。
2. 借用，利用：假借。假货。假道（借路）。假手（利用他人为自己办事）。假公济私。不假思索（用不着想）。
3. 〔假名〕日本文所用的字母，多借用汉字的偏旁。楷书称“片假假”，草书称“平假假”。
4. 据理推断，有待验证的：假设。假使。假令。假如。假若。
之读音：zhī[ zhī ]1. 助词，表示领有、连属关系：赤子之心。
2. 助词，表示修饰关系：缓兵之计。不速之客。莫逆之交。
3. 用在主谓结构之间，使成为句子成分：“大道之行也，天下为公”。
4. 代词，代替人或事物：置之度外。等闲视之。
5. 代词，这，那：“之二虫，又何知”。
6. 虚用，无所指：久而久之。
7. 往，到：“吾欲之南海”。