jiǎ yú
jiǎ guān
jiǎ fāng
jiǎ bīng
jiǎ chóng
jiǎ nǔ
jiǎ fēn
jiǎ dǐ
jiǎ yú
jiǎ tóng
jiǎ mǐ
jiǎ lìng
jiǎ tiē
jiǎ xiāng
jiǎ cuò
jiǎ zhàng
jiǎ zhuì
jiǎ lì
jiǎ rèn
jiǎ zǐ
jiǎ shì
jiǎ sī
jiǎ zǐ
jiǎ zhǎng
jiǎ dài
jiǎ guǎn
jiǎ wán
jiǎ chuáng
jiǎ zhàng
jiǎ yè
jiǎ chì
jiǎ zhàng
jiǎ shuò
jiǎ chǎn
jiǎ tóu
jiǎ tiě
jiǎ jǐ
jiǎ mǎ
jiǎ zuò
jiǎ wǔ
jiǎ shǒu
jiǎ kē
jiǎ jiàng
jiǎ dì
jiǎ shū
jiǎ quán
jiǎ bīng
jiǎ chì
jiǎ zhái
jiǎ kù
jiǎ tú
jiǎ gǔ
jiǎ bǎn
jiǎ wài
jiǎ jiān
jiǎ bǎng
jiǎ hù
jiǎ yì
jiǎ guǐ
jiǎ mí
jiǎ dùn
jiǎ gé
jiǎ zhá
jiǎ xiè
jiǎ zhā
jiǎ rì
jiǎ dǎn
jiǎ fù
jiǎ sū
jiǎ tuō
jiǎ wǔ
jiǎ kǎi
jiǎ chóng
jiǎ zú
jiǎ bù
jiǎ shè
jiǎ wàn
jiǎ yè
jiǎ yī
jiǎ shì
jiǎ wén
jiǎ lǚ
jiǎ dùn
jiǎ cì
jiǎ zú
jiǎ jì
jiǎ lì
jiǎ huò
jiǎ běn
jiǎ mén
jiǎ cháng
jiǎ chāi
jiǎ děng
jiǎ chē
jiǎ chuáng
jiǎ zhèng
jiǎ zhòu
jiǎ qiào
jiǎ fù
jiǎ shì
jiǎ liú
jiǎ chè
jiǎ dì
jiǎ qí
jiǎ xìng
jiǎ gēng
jiǎ qiào
jiǎ yǐ
jiǎ kè
⒈ 谓草木发芽时种子外皮裂开。
引《易·解》：“天地解而雷雨作，雷雨作而百果草木皆甲坼。”
孔颖达疏：“雷雨既作，百果草木皆孚甲开坼，莫不解散也。”
唐杜甫《种莴苣》诗：“两旬不甲坼，空惜埋泥滓。”
宋苏轼《谢雪文》：“四山暮散，万瓦晨白，驱攘疫癘，甲坼麰麦。”
公权《社会主义讲习会第一次开会记事》：“况植物甲坼之初，若瓦石障其上，则其根必避瓦石之障碍，转向他方以遂其茁生，足证物类有避障碍之天性。”
甲jiǎ(1)（名）天干的第一位。参看〔干支〕。(2)（动）居第一位：～等｜桂林山水～天下。(3)（名）（Jiǎ）姓。甲jiǎ(1)（名）爬行动物和节肢动物身上的硬壳：龟～。(2)（名）手指和脚趾上的角质硬壳：指～。(3)（名）围在人体或物体外面起保护作用的装备；用金属、皮革等制成：盔～｜装～车。甲jiǎ（名）旧时的一种户口编制；参看〔保甲〕。
坼读音：chè坼chè（动）裂开。