jiǎ bīng
jiǎ tóu
jiǎ kē
jiǎ sī
jiǎ chóng
jiǎ chāi
jiǎ guān
jiǎ běn
jiǎ qiào
jiǎ bīng
jiǎ cì
jiǎ chuáng
jiǎ gǔ
jiǎ kǎi
jiǎ dùn
jiǎ tiē
jiǎ hù
jiǎ nǔ
jiǎ kè
jiǎ qí
jiǎ liú
jiǎ lì
jiǎ sū
jiǎ yì
jiǎ yè
jiǎ cháng
jiǎ zǐ
jiǎ guǐ
jiǎ jǐ
jiǎ qiào
jiǎ xiāng
jiǎ zhǎng
jiǎ yú
jiǎ wán
jiǎ xiè
jiǎ zhuì
jiǎ dǎn
jiǎ fāng
jiǎ wén
jiǎ gēng
jiǎ chē
jiǎ dài
jiǎ zú
jiǎ fù
jiǎ shì
jiǎ mǐ
jiǎ gé
jiǎ dùn
jiǎ shì
jiǎ bù
jiǎ rì
jiǎ chè
jiǎ lǚ
jiǎ lì
jiǎ zhàng
jiǎ mén
jiǎ shǒu
jiǎ quán
jiǎ zǐ
jiǎ dì
jiǎ wài
jiǎ zhái
jiǎ mǎ
jiǎ zhàng
jiǎ tuō
jiǎ xìng
jiǎ cuò
jiǎ tú
jiǎ jì
jiǎ fēn
jiǎ yú
jiǎ bǎn
jiǎ yǐ
jiǎ shì
jiǎ wàn
jiǎ jiàng
jiǎ chì
jiǎ zhòu
jiǎ rèn
jiǎ lìng
jiǎ dǐ
jiǎ shū
jiǎ zhá
jiǎ shè
jiǎ děng
jiǎ jiān
jiǎ chuáng
jiǎ zú
jiǎ dì
jiǎ zhèng
jiǎ zuò
jiǎ zhàng
jiǎ yī
jiǎ zhā
jiǎ huò
jiǎ tiě
jiǎ chóng
jiǎ fù
jiǎ kù
jiǎ guǎn
jiǎ chǎn
jiǎ chì
jiǎ yè
jiǎ wǔ
jiǎ tóng
jiǎ mí
jiǎ bǎng
jiǎ shuò
jiǎ wǔ
chóng kē
dà kē
yán kē
bǎi kē
xián kē
fēn kē
děng kē
gōng kē
míng kē
cháng kē
lì kē
gāo kē
liù kē
zhōng kē
shōu kē
jiù kē
tiáo kē
zuò kē
nǚ kē
tuī kē
chǎn kē
bā kē
zuì kē
jí kē
lǜ kē
nóng kē
nèi kē
píng kē
sā kē
dēng kē
lǐ kē
tè kē
fàn kē
piān kē
kuān kē
róng kē
yà kē
fù kē
cí kē
guì kē
mò kē
fáng kē
xuán kē
lián kē
xuān kē
wài kē
qiū kē
quán kē
mì kē
qiáo kē
zhuī kē
míng kē
jūn kē
pái kē
shè kē
wēi kē
yòu kē
shù kē
chǎn kē
bǐng kē
shí kē
dìng kē
dòu kē
mài kē
rú kē
diàn kē
xué kē
fǎ kē
běn kē
yù kē
zhēng kē
xiào kē
wéi kē
kāi kē
péng kē
guì kē
yǎn kē
zhēn kē
shà kē
wú kē
hèng kē
yòu kē
shàng kē
jǐng kē
chà kē
fù kē
cuī kē
jú kē
fán kē
chéng kē
xuǎn kē
gǔ kē
tún kē
jiě kē
héng kē
wēi kē
fā kē
ěr kē
jīn kē
qián kē
shù kē
jiǎ kē
xiāng kē
ér kē
xīn kē
cháng kē
cǎo kē
zá kē
sān kē
wǔ kē
tián kē
wén kē
yǐ kē
shí kē
ēn kē
yī kē
shāng kē
shí kē
duàn kē
jiù kē
zhòng kē
shǒu kē
jùn kē
yù kē
zhuāng kē
guān kē
shè kē
lù kē
zhāi kē
dǐng kē
zuò kē
zhuàn kē
chū kē
fù kē
hóng kē
jué kē
níng kē
zhuāng kē
fá kē
xíng kē
zhū kē
chuāng kē
⒈ 古代考试科目名。 汉时课士分甲乙丙三科。
引《汉书·儒林传序》：“平帝时王莽秉政……岁课甲科四十人为郎中，乙科二十人为太子舍人，丙科四十人补文学掌故云。”
⒉ 唐初明经有甲乙丙丁四科。 唐宋进士分甲乙科。
引唐白行简《李娃传》：“於是遂一上，登甲科，声振礼闈。”
唐王建《送薛蔓应举》诗：“一士登甲科，九族光彩新。”
宋苏轼《司马温公神道碑》：“公始以进士甲科事仁宗皇帝。”
⒊ 明清通称进士为甲科。
引《二刻拍案惊奇》卷四：“这段话文乃是四川新建县有一乡宦，姓杨，是本朝甲科。”
清方苞《重订＜礼记纂言＞序》：“李公早岁登甲科，五十以后始开府於畿南。”
⒋ 指登甲科的人。
引清周亮工《书影》卷一：“一甲科问于莲池曰：‘世间何等人最作孽？’”
⒌ 泛指科举考试。
引唐高适《送桂阳孝廉》诗：“桂阳少年西入秦，数经甲科犹白身。”
古代考试科目的名称。汉代课士分甲乙丙三科，唐宋进士分甲、乙科，甲科试题最难。
甲jiǎ(1)（名）天干的第一位。参看〔干支〕。(2)（动）居第一位：～等｜桂林山水～天下。(3)（名）（Jiǎ）姓。甲jiǎ(1)（名）爬行动物和节肢动物身上的硬壳：龟～。(2)（名）手指和脚趾上的角质硬壳：指～。(3)（名）围在人体或物体外面起保护作用的装备；用金属、皮革等制成：盔～｜装～车。甲jiǎ（名）旧时的一种户口编制；参看〔保甲〕。
科读音：kē科kē(1)（名）学术或业务的类别：～目｜文～｜理～｜牙～｜眼～。(2)（名）行政机关或某些机构的行政部门按工作性质分设的单位：秘书～｜财务～。(3)（名）生物学上指同一目的生物按照彼此相似的特征再分为若干群；每一群叫一科。如松柏目有松科、杉科、柏科等。科kē（动）〈书〉判定（刑罚）：～以罚金。科kē（名）古装戏曲剧本中；指示角色表演动作时的用语；如笑科、饮酒科等。