jiǎ dǐ
jiǎ shì
jiǎ yú
jiǎ zhèng
jiǎ tóng
jiǎ shì
jiǎ zhā
jiǎ dài
jiǎ chì
jiǎ zhàng
jiǎ cuò
jiǎ tú
jiǎ chóng
jiǎ wán
jiǎ qí
jiǎ wén
jiǎ liú
jiǎ jiàng
jiǎ zú
jiǎ yè
jiǎ wǔ
jiǎ rì
jiǎ hù
jiǎ xìng
jiǎ wǔ
jiǎ xiāng
jiǎ wàn
jiǎ yǐ
jiǎ zhái
jiǎ chāi
jiǎ jǐ
jiǎ yī
jiǎ dùn
jiǎ lìng
jiǎ wài
jiǎ sū
jiǎ zú
jiǎ kǎi
jiǎ sī
jiǎ fù
jiǎ tuō
jiǎ mǐ
jiǎ chì
jiǎ zhuì
jiǎ kù
jiǎ qiào
jiǎ gǔ
jiǎ chóng
jiǎ chè
jiǎ guān
jiǎ yú
jiǎ zhá
jiǎ bǎng
jiǎ zǐ
jiǎ tiē
jiǎ yè
jiǎ chǎn
jiǎ quán
jiǎ chuáng
jiǎ huò
jiǎ rèn
jiǎ fāng
jiǎ dì
jiǎ bù
jiǎ shū
jiǎ cháng
jiǎ bīng
jiǎ bǎn
jiǎ zhàng
jiǎ shè
jiǎ běn
jiǎ jiān
jiǎ cì
jiǎ dǎn
jiǎ gé
jiǎ zuò
jiǎ mǎ
jiǎ qiào
jiǎ nǔ
jiǎ xiè
jiǎ lì
jiǎ fù
jiǎ yì
jiǎ mí
jiǎ shuò
jiǎ guǐ
jiǎ lì
jiǎ jì
jiǎ dùn
jiǎ bīng
jiǎ lǚ
jiǎ mén
jiǎ dì
jiǎ shì
jiǎ chē
jiǎ tóu
jiǎ tiě
jiǎ guǎn
jiǎ kē
jiǎ zǐ
jiǎ gēng
jiǎ chuáng
jiǎ fēn
jiǎ zhǎng
jiǎ kè
jiǎ zhàng
jiǎ děng
jiǎ shǒu
jiǎ zhòu
⒈ 香料名。以甲香和沉麝诸药花物制成，可作口脂及焚爇，也可入药。
引南朝宋刘义庆《世说新语·汰侈》：“石崇厕常有十餘婢侍列，皆丽服藻饰，置甲煎粉沉香汁之属，无不毕备。”
北周庾信《镜赋》：“朱开锦蹹，黛蘸油檀，脂和甲煎，泽渍香兰。”
倪璠注引陈藏器曰：“甲煎，以诸药及美果花烧灰和蜡治成，可作口脂。”
唐李商隐《隋宫守岁》诗：“沉香甲煎为庭燎，玉液琼苏作寿杯。”
明李时珍《本草纲目·介二·甲煎》：“甲煎，以甲香同沉麝诸药花物治成，可作口脂及焚爇也。”
甲jiǎ(1)（名）天干的第一位。参看〔干支〕。(2)（动）居第一位：～等｜桂林山水～天下。(3)（名）（Jiǎ）姓。甲jiǎ(1)（名）爬行动物和节肢动物身上的硬壳：龟～。(2)（名）手指和脚趾上的角质硬壳：指～。(3)（名）围在人体或物体外面起保护作用的装备；用金属、皮革等制成：盔～｜装～车。甲jiǎ（名）旧时的一种户口编制；参看〔保甲〕。
煎读音：jiān煎jiān(1)（动）烹饪方法；锅里放少量的油；加热后；把食物放进去使表面变成黄色：～鱼｜～豆腐。(2)（动）把东西放在水里煮；使所含的成分进入水中：～茶｜～药。(3)（量）中药煎汁的次数：头～｜二～｜这病吃一～药就好。