è fèi
qì fèi
xū fèi
xīng fèi
shuāi fèi
kùn fèi
wěi fèi
zhōng fèi
kāi fèi
kuàng fèi
sān fèi
shěn fèi
xiāo fèi
pàn fèi
dùn fèi
huǐ fèi
biǎn fèi
duò fèi
qǐn fèi
gǔ fèi
cán fèi
pāo fèi
huāng fèi
jǔ fèi
tuí fèi
xián fèi
jiǎn fèi
juān fèi
diāo fèi
piān fèi
chù fèi
chí fèi
pú fèi
xǐ fèi
jìn fèi
yù fèi
cī fèi
píng fèi
fàng fèi
yīn fèi
wú fèi
zhuī fèi
bì fèi
dài fèi
diāo fèi
pǐ fèi
yān fèi
qǐ fèi
mào fèi
xiū fèi
lóng fèi
lóng fèi
máng fèi
bǎi fèi
huī fèi
bào fèi
yīn fèi
kū fèi
hén fèi
tíng fèi
xuán fèi
zuò fèi
dùn fèi
hào fèi
shāng fèi
huài fèi
kōng fèi
xíng fèi
chè fèi
tuó fèi
quē fèi
yì fèi
lún fèi
chú fèi
kuàng fèi
dù fèi
shū fèi
tiǎn fèi
dàng fèi
wěi fèi
duò fèi
què fèi
bà fèi
bī fèi
yán fèi
tū fèi
tuí fèi
bìn fèi
yōu fèi
yān fèi
liú fèi
gǎi fèi
bìng fèi
pái fèi
xiū fèi
làng fèi
pò fèi
tuì fèi
luán fèi
⒈ 毁弃；荒废。
引唐刘禹锡《奏记丞相府论学事》：“今之胶庠，不闻絃歌，而室庐圮废，生徒衰少。”
宋宋敏求《春明退朝录》卷中：“唐曲江，开元天宝中旁有殿宇， 安史乱后尽圮废。”
明李东阳《新修平阳府城记》：“平阳城，国朝洪武三年都督冯公某所建也，歷百有餘年，日益圮废。”
清刘献廷《广阳杂记》卷二：“寧夏城北二里许，有海宝塔，古道场也，圮废久矣。”
圮pǐ（动）〈文〉毁坏；坍塌：～毁。
废读音：fèi废fèi(1)（形）不再使用；不再继续：作～。(2)（形）没有用的或失去了原来作用的：～料｜～票｜～气｜～渣｜～水｜～纸。(3)（形）残废：～疾（残废）。