duàn huài
tà huài
pǐ huài
quē huài
huǐ huài
jué huài
duò huài
què huài
xì huài
zhuàng huài
xiāo huài
zāo huài
sàn huài
liáng huài
tuó huài
bèi huài
chè huài
jī huài
hǎo huài
bèi huài
wū huài
lún huài
chéng huài
niān huài
nòng huài
qǐn huài
bēng huài
gǔ huài
chǒng huài
huī huài
shǐ huài
chí huài
jǔ huài
záo pī
niè huài
náo huài
niè huài
bāo huài
shāng huài
zǔ huài
duò huài
jiān huài
fǔ huài
bì huài
kān huài
biàn huài
yì huài
bài huài
cuī huài
xīng huài
duò huài
fèi huài
làn huài
xiǔ huài
shā huài
cán huài
pò huài
fā huài
tuí huài
táo huài
tì huài
dǎo huài
bì huài
sǔn huài
líng huài
tū huài
yán huài
⒈ 毁坏；废弛；坍塌。
引《魏书·礼志三》：“于此之日，而不遂哀慕之心，使情礼俱损，丧纪圮坏者，深可痛恨。”
宋曾巩《瀛州兴造记》：“其餘，凡圮坏之屋，莫不缮理，復其故常。”
《明史·循吏传·王源》：“城东有广济桥，岁久半圮坏， 源歛民万金重筑之。”
清钮琇《觚賸续编·赵公裕后》：“武清县学宫圮坏，公捐二百金首倡修整。”
圮pǐ（动）〈文〉毁坏；坍塌：～毁。
坏读音：huài,pēi,pī,péi[ huài ]1. 不好的；恶劣的，与“好”相对：坏人。坏事。坏习惯。
2. 东西受了损伤，被毁：破坏。败坏。
3. 坏主意：使坏。
4. 用在某些动词或形容词后，表示程度深：忙坏了。