huī sǔn
huī liè
huī dǎn
huī jié
huī zhuì
huī là
huī mí
huī duò
huī xiè
huī míng
huī luò
huī cuǒ
huī pǐ
huī chí
huī tuí
huī diān
huī kuàng
huī màn
huī fàng
huī dùn
huī bì
huī lún
huī xíng
huī duò
huī cuī
huī bài
huī zhí
huī wáng
huī líng
huī chè
huī wěn
huī tuí
huī huài
huī fèi
huī tū
huī tuí
huī yì
huī guān
fàng fèi
xíng fèi
tuó fèi
tuì fèi
sān fèi
liú fèi
wěi fèi
è fèi
zhuī fèi
lóng fèi
bī fèi
yīn fèi
duò fèi
tuí fèi
chù fèi
kāi fèi
yīn fèi
jiǎn fèi
huài fèi
chú fèi
xǐ fèi
yù fèi
shāng fèi
yān fèi
xuán fèi
yān fèi
zuò fèi
gǔ fèi
jǔ fèi
máng fèi
píng fèi
jìn fèi
diāo fèi
pǐ fèi
xiāo fèi
bì fèi
shuāi fèi
tū fèi
xū fèi
lún fèi
zhōng fèi
hén fèi
xiū fèi
tuí fèi
bà fèi
gǎi fèi
bìng fèi
xián fèi
qǐ fèi
yì fèi
wěi fèi
chè fèi
cán fèi
chí fèi
quē fèi
pò fèi
bào fèi
tiǎn fèi
xiū fèi
huǐ fèi
piān fèi
qì fèi
dùn fèi
pàn fèi
hào fèi
dàng fèi
biǎn fèi
dài fèi
pú fèi
kū fèi
bìn fèi
duò fèi
wú fèi
kùn fèi
pāo fèi
tíng fèi
yōu fèi
kuàng fèi
xīng fèi
dùn fèi
dù fèi
pái fèi
bǎi fèi
lóng fèi
kōng fèi
làng fèi
shěn fèi
shū fèi
juān fèi
luán fèi
mào fèi
huāng fèi
diāo fèi
yán fèi
kuàng fèi
cī fèi
què fèi
huī fèi
qǐn fèi
⒈ 毁坏；破坏。
引《汉书·师丹传》：“新都侯王莽白太皇太后发掘傅太后、丁太后冢，夺其璽綬，更以民葬之， 定陶隳废共皇庙。”
《南齐书·东昏侯纪》：“下扬、南徐二州桥桁塘埭丁计功为直，敛取见钱供太乐主衣杂费。由是所在塘瀆，多有隳废。”
明唐顺之《条陈海防经略事疏》：“百年以来，海烽久熄，人情怠玩，因而隳废。”
⒉ 毁弃；废弃。多用于抽象事物。
引《三国志·蜀志·先主传》：“羣臣将士以为社稷隳废， 备宜修之。”
唐玄奘《大唐西域记·磔迦国》：“昔为敌国之君，今为俘囚之虏，隳废王业，亡灭宗祀。”
宋欧阳修《归田录》卷二：“唐世学士院故事，近时隳废殆尽。”
郭绍虞《中国文学批评史》四：“大抵当时自有一辈人对于所谓‘故’不免有些误解……便是以为必须磔裂章句，隳废声韵，破偶而用奇。”
1. 毁坏；崩毁：“隳人之城郭。”
废读音：fèi废fèi(1)（形）不再使用；不再继续：作～。(2)（形）没有用的或失去了原来作用的：～料｜～票｜～气｜～渣｜～水｜～纸。(3)（形）残废：～疾（残废）。