ruǎn náng
qì náng
huò náng
huàn náng
qiān náng
xiù náng
shī náng
mǐ náng
bàng náng
jiá náng
hù náng
zī náng
bài náng
fú náng
shuǐ náng
bèi náng
jīn náng
tān náng
liàn náng
shè náng
gé náng
chì náng
yīn náng
yìn náng
jīng náng
shā náng
yī náng
cuō náng
jué náng
qiè náng
shā náng
huò náng
pèi náng
fù náng
huái náng
shí náng
xíng náng
dǎo náng
zhì náng
zào náng
dǎn náng
mì náng
chǔ náng
bō náng
jiě náng
hè náng
lǚ nāng
lù náng
yǎn náng
qín náng
huā náng
yī náng
zhuī náng
bào náng
jū náng
yíng náng
pái náng
nèi náng
zǐ náng
jiāo náng
chē náng
bīng náng
dù náng
jí náng
cuì náng
piǎo náng
yū náng
fēng náng
pán náng
lí náng
pán náng
bǐ náng
jǐn náng
sī náng
zhū náng
jiàng náng
gē náng
kè náng
kōng náng
liè náng
xiāng náng
pò náng
fú náng
jiá náng
dào náng
bèi náng
jìng náng
fēng náng
rù náng
qīng náng
mò náng
tuó náng
bù náng
luǎn náng
zhǔ náng
yōng náng
tàn náng
cāng náng
piáo náng
qìng náng
sù náng
bèi náng
kuò náng
tāi náng
pí náng
fù náng
jiǔ náng
páng náng
fú náng
jiān náng
fàng náng
wō nāng
tǔ náng
wèi náng
huáng náng
suō náng
yǐn náng
jiā náng
fǔ náng
máo náng
xiāng náng
shā náng
tuō náng
luó náng
yú náng
yí náng
yōng náng
yín náng
zhé náng
zhuāng náng
chuàng náng
qiāng náng
mǔ náng
shù náng
bèi náng
jiàn náng
xiāng náng
zhào náng
fàn náng
zī náng
zī náng
qīng náng
dōu náng
xī náng
huì náng
shèn náng
jiā náng
shòu náng
téng náng
shū náng
bāo náng
lèi náng
⒈ 毒疮植根处。喻群恶聚集之所。 《三国志·魏志·曹爽传》“於是收爽、羲、训、晏、颺、謐、轨、胜、范、当等” 裴松之注引三国魏鱼豢《魏略》：“﹝丁謐﹞虽与何晏、邓颺等同位，而皆少之，唯以势屈於爽。爽亦敬之，言无不从。故于时谤书，谓‘臺中有三狗，二狗崖柴不可当，一狗凭默作疽囊’。三狗，谓何、邓、丁也。
引默者， 爽小字也。其意言三狗皆欲嚙人，而謐尤甚也。”
宋范成大《馆娃宫赋》：“暗养虎之后患，纵处女使兔脱。迨尝胆之谋成，骇疽囊之溃裂。”
宋陆游《秋雨叹》诗：“高皇一言感天地，盗贼千羣扫无迹。疽囊虽惨固可医，谁为圣代施鍼石。”
疽jū（名）中医指局部皮肤肿胀坚硬而皮色不变的毒疮。
囊读音：náng,nāng[ náng ]1. 口袋：药囊。探囊取物。囊空如洗。囊括。
2. 〔囊生〕藏语，中国西藏农奴主家的奴隶。亦称“朗生”。
3. 像口袋的东西：胆囊。胶囊。囊肿。