bì táo
bì diàn
bì xié
bì dì
bì xián
bì yǐn
bì guāng
bì suǒ
bì gǔ
bì táng
bì ràng
bì mǎ
bì chóu
bì pì
bì lù
bì tuì
bì fàng
bì yùn
bì jié
bì zhú
bì xiè
bì xiōng
bì táng
bì zéi
bì ài
bì qiān
bì zhái
bì míng
bì dào
bì fú
bì mìng
bì àn
bì rè
bì lǐ
bì chán
bì fù
bì shuāi
bì zuì
bì tóu
bì jì
bì quán
bì xiāo
bì shì
bì qù
bì yǔ
bì gǔ
bì xí
bì qīn
bì jǐn
bì guāi
bì jiù
bì fēng
bì yì
bì xiū
bì huò
bì xuān
bì bào
bì qiǎn
bì wèi
bì shà
bì zào
bì jìng
bì jìng
bì jì
bì yán
bì yuǎn
bì róng
bì qū
bì duǒ
bì qǐn
bì shòu
bì sēng
bì chǒng
bì xiāng
bì zuò
bì yì
bì qì
bì bīng
bì yǎn
bì zhāo
bì shēng
bì huì
bì yán
bì jì
bì qiè
bì nián
bì yāng
bì jìng
bì shì
bì suō
bì huí
bì dì
bì hán
bì dīng
bì rén
bì cì
bì lù
bì xuān
bì chù
bì qín
bì shǔ
bì hài
bì chóu
bì shǎn
bì yán
bì yì
bì xíng
bì huì
bì shí
bì miàn
bì kè
bì huāng
bì qīng
bì gài
bì xùn
bì zhài
bì sú
bì kāi
bì chán
bì lǎn
bì lǔ
bì kòu
bì hàn
bì dì
bì wán
bì xīn
bì guó
bì lì
bì xíng
bì dì
bì shì
bì xǐ
bì xián
bì chén
bì suì
bì jiǔ
bì yuàn
bì shè
bì shěng
bì huàn
bì qū
bì hù
bì shuì
bì cōng
bì míng
bì jī
bì kòu
bì jū
bì zǒu
bì yíng
bì xiǎn
bì shèn
bì wēn
bì cáng
bì luàn
bì fēng
bì yùn
bì zhū
bì sè
bì rèn
bì nòng
bì dài
bì bàng
bì jiù
bì pà
bì wò
bì jiē
bì nì
bì nán
bì chóu
bì cí
bì miǎn
bì zào
bì yǐng
bì zāi
bì jǐn
shèng huì
sī huì
bì huì
yǐn huì
jù huì
nèi huì
yǒu huì
wèn huì
míng huì
lián huì
yí huì
chì huì
miào huì
xiǎo huì
guān huì
wú huì
zhèng huì
tián huì
fàn huì
gōng huì
bāo huì
bù huì
xiōng huì
dǐ huì
kōng huì
chēng huì
piān huì
fǎ huì
yuè huì
shān huì
jiā huì
mì huì
fèng huì
pì huì
shí huì
hù huì
nì huì
cán huì
dà huì
guó huì
yóu huì
yǎn huì
chù huì
yì huì
qǔ huì
tái huì
gé huì
jì huì
（动）封建时代为了维护等级制度的尊严，说话写文章时遇到君主或尊亲的名字都不直接说出或写出。
回避，忌讳。
⒈ 回避；避忌。
引《淮南子·要略》：“故言道而不明终始，则不知所倣依；言终始而不明天地四时，则不知所避讳。”
唐张鷟《游仙窟》：“下官起，諮请曰：‘ 十娘有一思事，亦拟申论，犹自不敢即道，请五嫂处分。’五嫂曰：‘但道不须避讳。’”
《醒世姻缘传》第十九回：“小鸦儿也不消查考， 晁大舍也不消掩藏， 唐氏也不用避讳。”
陈登科《风雷》第一部第三二章：“既然是朋友，说话也就没有啥的避讳。”
⒉ 谓封建时代对于君主和尊长的名字，必须避免直接说出或写出。
引北齐颜之推《颜氏家训·风操》：“凡避讳者，皆须得其同训以代换之：桓公名白，博有五皓之称； 厉王名长，琴有修短之目。”
宋庄季裕《鸡肋编》卷下：“而唐冯宿父名子华，及出为华州刺史，乃以避讳不拜。”
郭沫若《蒲剑集·屈原考》：“始皇名政，别人一定要避讳。”
⒊ 修辞学上辞格之一。说话时遇有触犯忌讳的事物，不直说该事该物，而用旁的话来委婉地表述。
旧时为了表示尊敬，在言语或书写时，不说君主或尊长的名号，称为「避讳」。避讳的方法有缺笔、缺字、换字、改音等各种方式。
避bì(1)（动）躲开；避免：～难｜～暑。(2)（动）防止：～雷针。
讳读音：huì讳huì(1)（动）因有所顾忌而不敢说或不愿说；忌讳：隐～｜直言不～。(2)（名）忌讳的事情：犯了他的～了。(3)（名）旧时指死去的帝王或尊长的名字。