huà hún
jīng hún
shī hún
huáng hún
mèng hún
qiáng hún
shōu hún
yuè hún
líng hún
guó hún
yáng hún
xiāo hún
chuī hún
jiào hún
guǐ hún
wáng hún
áo hún
xù hún
fù hún
cán hún
yān hún
míng hún
zhuī hún
chéng hún
níng hún
bié hún
qīng hún
mò hún
xiǎn hún
chǐ hún
zhēn hún
shī hún
chán hún
yíng hún
dié hún
duàn hún
mái hún
zuì hún
méi hún
mí hún
yīng hún
chī hún
yǐn hún
zàng hún
jīng hún
xiāng hún
gū hún
wàng hún
cú hún
fù hún
xiāng hún
shè hún
huán hún
yīn hún
tí hún
hǎn hún
jīng hún
yōu hún
líng hún
sān hún
lóng hún
yuàn hún
gōu hún
huā hún
kè hún
zhēn hún
fù hún
fàng hún
fǎn hún
gōng hún
xiāo hún
liǎn hún
sāo hún
shēng hún
yín hún
chǔ hún
xiāo hún
zǒu hún
xīn hún
cán hún
yóu hún
sǐ hún
bīng hún
yí hún
lí hún
shén hún
něi hún
chūn hún
shǔ hún
shāng hún
jī hún
zhāo hún
fāng hún
shěn hún
juān hún
jiāo hún
qiàn hún
⒈ 指目之神气。
引汉扬雄《法言·修身》：“荧魂旷枯，糟莩旷沉，擿埴索涂，冥行而已矣。”
汪荣宝义疏：“荧魂旷枯，谓目之神气久废而枯槁。”
⒉ 神魂；灵魂。
引宋叶适《祭朱文昭文》：“嗟子去今何之兮？电先置，云后轩，听我苦词，有来荧魂。”
明杨慎《祭在轩胡文公廷录文》：“忽感荧魂，来入余梦，哀鸣酸嘶，寄托郑重。”
章炳麟《国故论衡·辨性下》：“以业为体，犹舍心与形躯，而言人有荧魂。”
荧yíng(1)（形）〈书〉光亮微弱：～光。(2)（形）〈书〉眼光迷乱；疑惑：～惑。
魂读音：hún魂hún(1)（名）灵魂：～儿。(2)（名）指精神或情绪：梦绕～牵｜神～颠倒。(3)（名）指国家、民族的崇高的精神：国～｜民族～。