zhāo tí
zhāo huàn
zhāo yáo
zhāo yào
zhāo rèn
zhāo huǐ
zhāo mà
zhāo jià
zhāo qiàn
zhāo shōu
zhāo shū
zhāo chēng
zhāo yuè
zhāo shǒu
zhāo jiào
zhāo shāng
zhāo nà
zhāo yǐn
zhāo zāi
zhāo cè
zhāo lù
zhāo kǎo
zhāo fú
zhāo chéng
zhāo xié
zhāo jù
zhāo jǔ
zhāo yòu
zhāo zi
zhāo tiē
zhāo yǐn
zhāo fēng
zhāo bá
zhāo bīng
zhāo hu
zhāo qí
zhāo pai
zhāo jí
zhāo pìn
zhāo yáng
zhāo huì
zhāo zhǎn
zhāo dài
zhāo zé
zhāo lǐng
zhāo shí
zhāo mǎi
zhāo lái
zhāo xiáng
zhāo zhǐ
zhāo zhuō
zhāo gǔ
zhāo jiě
zhāo kěn
zhāo hù
zhāo qīn
zhāo lǎn
zhāo zhuì
zhāo jī
zhāo xù
zhāo huī
zhāo jù
zhāo gǎo
zhāo zhǎn
zhāo hé
zhāo zū
zhāo lǒng
zhāo jiàn
zhāo shù
zhāo hàn
zhāo ér
zhāo yù
zhāo zhì
zhāo rèn
zhāo mù
zhāo juàn
zhāo fù
zhāo jià
zhāo jūn
zhāo biāo
zhāo jué
zhāo zhì
zhāo yòng
zhāo lǐ
zhāo jìn
zhāo lái
zhāo shì
zhāo hún
zhāo huái
zhāo zhāo
zhāo mǐ
zhāo ān
zhāo yíng
zhāo mù
zhāo chéng
zhāo dòng
zhāo rě
zhāo quán
zhāo jié
zhāo jí
zhāo lái
zhāo yóu
zhāo yāo
zhāo qiú
zhāo huī
zhāo shēng
zhāo xián
zhāo gòng
zhāo liáng
zhāo jiàn
zhāo cuì
zhāo kuǎn
yáng hún
líng hún
mí hún
yóu hún
chán hún
shǔ hún
cán hún
bié hún
jīng hún
cú hún
chǐ hún
lóng hún
tí hún
qiàn hún
mò hún
yíng hún
cán hún
líng hún
yǐn hún
huà hún
chūn hún
níng hún
chuī hún
bīng hún
xīn hún
něi hún
huán hún
jīng hún
fāng hún
xiāo hún
kè hún
gōng hún
gōu hún
qiáng hún
jiào hún
huáng hún
gū hún
xiāo hún
zhuī hún
zuì hún
xiāo hún
wáng hún
zǒu hún
fǎn hún
qīng hún
xiāng hún
juān hún
sāo hún
shāng hún
yí hún
fàng hún
xiāng hún
yīn hún
zhēn hún
xù hún
chǔ hún
liǎn hún
xiǎn hún
zàng hún
dié hún
mái hún
wàng hún
mèng hún
yín hún
yuè hún
shōu hún
chéng hún
lí hún
fù hún
fù hún
méi hún
yān hún
yōu hún
shè hún
shī hún
guǐ hún
áo hún
guó hún
yīng hún
shěn hún
zhāo hún
huā hún
yuàn hún
shī hún
sān hún
hǎn hún
zhēn hún
jīng hún
jī hún
jiāo hún
fù hún
duàn hún
shēng hún
sǐ hún
míng hún
chī hún
shén hún
招魂zhāohún
(1) 迷信的人指招回死者的灵魂，比喻给死亡的事物复活造声势
英call back the spirit of the dead⒈ 招死者之魂。参见“招復”。
引《仪礼·士丧礼》“復者一人” 汉郑玄注：“復者，有司招魂復魄也。”
北魏郦道元《水经注·济水一》：“沛公起兵野战，丧皇妣于黄乡。天下平定，乃使使者以梓宫招魂幽野。”
明唐顺之《吴江三忠祠》诗：“庙枕洞庭波，招魂荐楚歌。”
清采蘅子《虫鸣漫录》卷一：“百计捞救，数日不得尸，乃招魂设位，草草成服。”
徐迟《牡丹》三：“她来不及用姚黄的身体去兑换一迭迭的钞票，只紧握着一束束招魂的纸钱，在她虚设的灵位前燃烧。”
⒉ 招生者之魂。按，世间小儿病时或恐其失魂，每使人于室内或室外路旁呼之，谓之叫魂，即招魂施于生者之义。
引《楚辞》有《招魂》篇， 汉王逸《题解》：“《招魂》者， 宋玉之所作也…… 宋玉怜哀屈原，忠而斥弃，愁懣山泽，魂魄放佚，厥命将落。故作《招魂》，欲以復其精神，延其年寿。”
杜甫《乾元中寓居同谷县作歌》之五“呜呼五歌兮歌正长，魂招不来归故乡” 仇兆鳌注引《楚辞》朱熹注：“古人招魂之礼，不专施於死者。公诗如‘剪纸招我魂’，‘老魂招不得’，‘南方实有未招魂’，与此诗‘魂招不来归故乡’，皆招生时之魂也。本王逸《＜楚辞＞注》。”
招回生者或死者之魂。
招zhāo(1)（动）本义：打手势叫人来。(2)（动）广告或通知的方式使人来。(3)（动）引来（不好的事物）：～苍蝇｜～灾。(4)（动）惹；招惹：这孩子爱哭；别 ～他。(5)（动）惹：这孩子真～人喜欢。(6)（Zhāo）姓。招zhāo（动）承认罪行：～供。招zhāo同“着”（zhāo）。
魂读音：hún魂hún(1)（名）灵魂：～儿。(2)（名）指精神或情绪：梦绕～牵｜神～颠倒。(3)（名）指国家、民族的崇高的精神：国～｜民族～。