wéi qiè
wéi xián
wéi sù
wéi gǔ
wéi sì
wéi xì
wéi bù
wéi niáng
wéi fān
wéi liǔ
wéi gōu
wéi xián
wéi jīng
wéi biàn
wéi tà
wéi páo
wéi jīn
wéi gǎo
wéi hù
wéi hè
wéi kù
wéi kù
wéi dù
wéi tuó
wéi dāng
wéi kāng
wéi gé
wéi biān
wéi yī
wéi píng
wéi kù
wéi bèi
wéi kù
wéi zhī
wéi dài
wéi kāng
shòu kāng
jiàn kāng
cháng kāng
xià kāng
jìng kāng
zài kāng
zhì kāng
fú kāng
táo kāng
ài kāng
yuè kāng
lè kāng
níng kāng
lì kāng
fù kāng
dāng kāng
chéng kāng
xiǎo kāng
píng kāng
yí kāng
bù kāng
huān kāng
shào kāng
fēng kāng
dà kāng
sān kāng
yì kāng
yǒng kāng
shí kāng
xiè kāng
fù kāng
dù kāng
huì kāng
jí kāng
chéng kāng
hán kāng
kǎi kāng
tài kāng
ān kāng
⒈ 西汉韦贤兼通《礼》《书》，以《诗》教授，号称邹鲁大儒。 东汉郑玄，字康成，遍治群经，注《毛诗》及“三礼”等， 齐鲁间学者宗之。两人均为汉代著名经学家，后世因以“韦康”并称。
引宋刘克庄《沁园春·寄竹溪》词：“闻庙瑟音，识《关雎》乱，诗学专门儘不妨。百年后，尚庶几申白，不数韦康。”