zhé jiàn
zhé zhì
zhé shù
zhé jiè
zhé yuàn
zhé mìng
zhé xiào
zhé guò
zhé luò
zhé chì
zhé qiǎn
zhé qiān
zhé qū
zhé xiàn
zhé qì
zhé zú
zhé chù
zhé biǎn
zhé lì
zhé mín
zhé jí
zhé cuàn
zhé jiù
zhé huàn
zhé xǐ
zhé yùn
zhé zhì
zhé jiàng
zhé qiǎn
zhé zhuì
zhé pèi
zhé suǒ
zhé diào
zhé fá
shōu xiáng
shēng jiàng
lí jiàng
jìn jiàng
dàn jiàng
bèi jiàng
guī xiáng
shì jiàng
lún jiàng
bān jiàng
kǎo jiàng
jiē jiàng
jiǎn jiàng
dì jiàng
yǐ jiàng
huǎn jiàng
pàn jiàng
zǐ jiàng
bī jiàng
mǎo jiàng
zé jiàng
qǐ jiàng
jiàn jiàng
táo jiàng
zhòu jiàng
mài jiàng
chà jiàng
fú jiàng
bō jiàng
qiān jiàng
méng jiàng
nèi jiàng
jiā jiàng
yǐ xiáng
yuè jiàng
kē jiàng
qǔ jiàng
xià jiàng
nà xiáng
hái jiàng
shēng jiàng
ér jiàng
chén jiàng
xié jiàng
zhāo xiáng
zhà xiáng
chū jiàng
qǐng xiáng
jī jiàng
bái jiàng
dié jiàng
sù jiàng
yì jiàng
chōng jiàng
guāng jiàng
zhì jiàng
zhé jiàng
téng jiàng
tóu xiáng
yòu xiáng
qiú xiáng
qīn jiàng
rù jiàng
kōng jiàng
yuē jiàng
guì jiàng
yǐ jiàng
juān jiàng
dié jiàng
dǔ jiàng
wén jiàng
yíng jiàng
chù jiàng
bō jiàng
shuāng jiàng
kēng jiàng
nì jiàng
kuān jiàng
fān jiàng
shòu xiáng
míng jiàng
jiǔ jiàng
yǔn jiàng
luán jiàng
dǎ jiàng
dēng jiàng
quàn xiáng
xù jiàng
xīn jiàng
sǐ jiàng
biǎn jiàng
qǐ xiáng
⒈ 古代官吏被降职并调至边远之地。
引宋王巩《甲申杂记》：“云将引用岭南謫降人、 元祐人同力为之。”
清钱谦益《江兆豫侍御六十寿序》：“一时敢言直諫之士，以次謫降。”
⒉ 迷信说法，谓仙人获罪而贬降、托生人世。
引明高启《青丘子歌》：“本是五云阁下之仙卿，何年謫降在世间，向人不道姓与名。”
《花月痕》第四三回：“﹝玉帝﹞将我们监禁在离恨天，先后謫降人世，亲歷了恨泪愁冤的苦。”
官吏因罪降职。
谪zhé(1)（动）〈书〉封建时代高级官吏因罪被罚降职或流放。(2)（动）〈书〉指神仙受了处罚；降到人间（迷信）：有人把李白称为～仙人。(3)（动）〈书〉责备；指摘：众人交～。
降读音：jiàng,xiáng[ jiàng ]1. 下落，落下：下降。降旨。降临。降旗。空降。
2. 减低，贬抑：降低。降价。降职。降解（jiě）。降心相从（抵制自己心志以服从别人）。
3. 姓。