gǔ lián
gǔ liáng
gǔ liàng
gǔ tǔ
gǔ yǔ
gǔ lí
gǔ shí
gǔ cǎo
gǔ qiàn
gǔ jī
gǔ shì
gǔ yǐn
gǔ fù
gǔ máng
gǔ yù
gǔ bǐ
gǔ dí
gǔ líng
gǔ lù
gǔ pìn
gǔ quǎn
gǔ rù
gǔ bì
gǔ dū
gǔ gé
gǔ duī
gǔ rì
gǔ shí
gǔ huò
gǔ fáng
gǔ gǒu
gǔ zéi
gǔ quán
gǔ mèi
gǔ zhàn
gǔ wù
gǔ lì
gǔ chǎn
gǔ jí
gǔ nà
gǔ dǐ
gǔ dàn
gǔ bó
gǔ lǐn
gǔ jū
gǔ jiǔ
gǔ mǐ
gǔ liáng
gǔ zào
gǔ guī
gǔ xiǎng
gǔ bǎo
gǔ gōng
gǔ hài
gǔ bài
gǔ zi
gǔ shén
gǔ chǔ
gǔ nú
gǔ sù
gǔ mǎ
gǔ wáng
gǔ fēng
gǔ gēn
gǔ kǒu
gǔ yīn
gǔ máo
gǔ rén
gǔ jī
gǔ gǔ
gǔ jià
gǔ dì
gǔ shuǐ
gǔ pá
gǔ bó
yù hún
gǔ cāng
gǔ biàn
gǔ tiào
gǔ yá
yuè jià
tián jià
gēng jià
shí jià
měi jià
huáng jià
mù jià
dào jià
gōng jià
bīng jià
shěn jià
miáo jià
shǒu jià
quàn jià
mài jià
nóng jià
guó jià
wǔ jià
zhì jià
qǐ jià
xué jià
shēng jià
qiū jià
bǎi jià
hé jià
yuè jià
yè jià
sāng jià
nián jià
gǔ jià
yún jià
zhuāng jia
wǎn jià
guān jià
shù jià
⒈ 犹禾稼。谓谷物。
引《后汉书·循吏传·孟尝》：“丹即刑讼女而祭妇墓，天应澍雨，穀稼以登。”
《三国志·吴志·薛综传》：“今辽东戎貊小国，其方土寒埆，穀稼不殖，民习鞍马，转徙无常。”
北周庾信《和张侍中述怀》：“农谈止穀稼，野膳惟藜藿。”
唐玄奘《大唐西域记·婆罗痆斯国》：“气序和，穀稼盛，果木扶疏，茂草靃靡。”
1.两山或两块高地中间的低洼地：峡～。万丈深～。
2.谷类作物的总称。也特指粟：五 ～。～草。
3.古代百谷的统称，即农作物的统称。
4.〈方〉稻。也指稻的子实。
稼读音：jià稼jià(1)（动）种植（谷物）：耕～｜～穑。(2)（名）谷物：庄～。