tè miǎn
tè shèn
tè kuài
tè dǐ
tè xián
tè jiā
tè jí
tè xìng
tè jǐng
tè niú
tè gòng
tè yì
tè yòu
tè gǔ
tè xùn
tè zhēng
tè bǐng
tè yín
tè xiù
tè jué
tè zàn
tè cì
tè diǎn
tè bǐ
tè yǒu
tè jí
tè bá
tè gōng
tè cháng
tè dì
tè wù
tè zhǔn
tè jiāng
tè jiān
tè bài
tè jí
tè xiào
tè kē
tè lài
tè lè
tè shòu
tè sè
tè qiǎn
tè de
tè bié
tè chú
tè yīng
tè zhāo
tè tè
tè qí
tè jìn
tè zhǐ
tè xiě
tè huì
tè qǐ
tè dìng
tè de
tè xǔ
tè shū
tè pài
tè qiān
tè zhǒng
tè shí
tè dài
tè dāng
tè jià
tè dá
tè quán
tè sì
tè chū
tè yuē
tè zhuó
tè jué
tè xiàn
tè diǎn
tè cài
tè lì
tè shēng
tè wèi
tè lái
tè quán
tè gǔ
tè mìng
tè zhì
tè shà
tè qū
tè běn
tè jiǎn
tè jià
tè yāo
tè děng
tè yì
tè jì
tè chǎn
tè zòu
tè lì
tè shì
tè bǐng
láo bǐng
shǒu bǐng
xìng bǐng
hóng bǐng
hè bǐng
xiū bǐng
lù bǐng
chéng bǐng
chuán bǐng
zī bǐng
gòng bǐng
dì bǐng
guān bǐng
gào bǐng
tōng bǐng
xì bǐng
qǐ bǐng
huì bǐng
yì bǐng
yī bǐng
miàn bǐng
guī bǐng
yīng bǐng
cāng bǐng
zī bǐng
chéng bǐng
jǐn bǐng
jìn bǐng
tīng bǐng
huí bǐng
shí bǐng
cùn bǐng
qì bǐng
mì bǐng
huì bǐng
tè bǐng
fèng bǐng
zhǎng bǐng
zòu bǐng
shēng bǐng
zī bǐng
zhèn bǐng
rì bǐng
zī bǐng
yì bǐng
pī bǐng
bān bǐng
róng bǐng
fù bǐng
zūn bǐng
gěi bǐng
jì bǐng
tiān bǐng
⒈ 亦作“特秉”。
⒉ 特别具有。
引晋葛洪《抱朴子·对俗》：“若谓彼皆特稟异气，然其相传，皆有师奉服食，非生知也。”
《旧唐书·回纥传》：“迴紇叶护，特稟英姿，挺生奇略……才为万人之敌，位列诸蕃之长。”
明张燮《东西洋考》卷十：“权知交州三使留后黎桓，兼资义勇，特稟忠纯，能得邦人之心，弥谨藩臣之礼。”
⒊ 指特别的禀赋。
引王闿运《彭寿颐哀词》：“君怀特秉，厉皎秋霜，少依圣化，折节文章。”
特tè(1)（副）特殊；超出一般：～等｜～效。(2)（副）特地：～意｜～邀。(3)（名）指特务：敌～｜防～。(4)（副）〈书〉只；但：不～此地也。
禀读音：bǐng禀bǐng(1)（动）〈书〉禀报；禀出（向上级首长报告事情）。(2)（名）（～儿）旧时禀报的文件。(3)（动）承受：～报｜～告｜～帖｜～白。