fù zhí
fù wù
fù yǒng
fù míng
fù gěi
fù qián
fù yú
fù zhì
fù xìng
fù guī
fù sù
fù fú
fù fēn
fù zhàng
fù mì
fù gē
fù bǐ
fù jí
fù suàn
fù bì
fù xíng
fù gòng
fù bǐng
fù suǒ
fù liǎn
fù zhèng
fù kè
fù kè
fù yǔ
fù mín
fù shuì
fù jīn
fù cái
fù de
fù xián
fù gé
fù zhí
fù lù
fù mìng
fù sòng
fù bì
fù é
fù quán
fù lǐ
fù shì
fù cún
fù yín
fù yǒu
fù cái
fù qíng
fù shī
fù shǎng
fù zū
fù shí
fù xiàn
fù yǒu
fù lùn
fù xù
fù nà
fù diào
fù shēng
fù yì
fù cǎi
fù yáo
fù yùn
fù shēng
zī bǐng
zhǎng bǐng
fù bǐng
rì bǐng
hè bǐng
tè bǐng
tīng bǐng
chéng bǐng
róng bǐng
yīng bǐng
láo bǐng
qì bǐng
xì bǐng
zī bǐng
chéng bǐng
cùn bǐng
dì bǐng
huì bǐng
shí bǐng
mì bǐng
bān bǐng
pī bǐng
yī bǐng
zī bǐng
guān bǐng
gòng bǐng
tiān bǐng
lù bǐng
zhèn bǐng
gào bǐng
gěi bǐng
qǐ bǐng
zòu bǐng
jìn bǐng
zī bǐng
hóng bǐng
xiū bǐng
guī bǐng
shēng bǐng
shǒu bǐng
chuán bǐng
cāng bǐng
yì bǐng
huì bǐng
zūn bǐng
xìng bǐng
fèng bǐng
jǐn bǐng
jì bǐng
huí bǐng
yì bǐng
miàn bǐng
tōng bǐng
⒈ 禀赋。自然具有的资质。
引宋梅尧臣《依韵公泽察推》：“窃常恃赋禀，平直如劲箭。”
高凤谦《论偏重文字之害》：“则以美术文字，非人人所可学而至，必其赋禀独高，又积无数之年月，而后能致也。”
天生具有的智能、才能。
赋fù(1)（动）（上对下）交给：～予。(2)（名）旧指田地税：田～｜～税。(3)（名）我国古代文体；盛行于汉魏六朝；是韵文和散文的综合体。(4)（动）做（诗、词）：～诗一首。
禀读音：bǐng禀bǐng(1)（动）〈书〉禀报；禀出（向上级首长报告事情）。(2)（名）（～儿）旧时禀报的文件。(3)（动）承受：～报｜～告｜～帖｜～白。