lù xiǎng
lù zuò
lù ér
lù cì
lù lìng
lù shù
lù liào
lù yì
lù bǐng
lù yīn
lù yǎng
lù qì
lù lǐn
lù ěr
lù xūn
lù sù
lù tú
lù mǐ
lù lì
lù rù
lù shí
lù huàn
lù lì
lù mǎ
lù tián
lù wèi
lù bān
lù zhǐ
lù fèng
lù xiāng
lù wù
lù zhì
lù qián
lù liáng
lù yùn
lù suàn
lù shǐ
lù xì
lù shǎng
lù fèng
lù dù
lù jué
lù zé
lù mìng
lù xǔ
lù guǐ
lù jí
lù xīng
lù zhí
lù yǐn
lù lù
lù lǐ
lù cì
lù qīn
lù suàn
lù shì
lù chén
lù zuò
gào bǐng
láo bǐng
jìn bǐng
huì bǐng
chéng bǐng
fèng bǐng
guān bǐng
jǐn bǐng
shēng bǐng
zhǎng bǐng
mì bǐng
pī bǐng
qì bǐng
guī bǐng
fù bǐng
cāng bǐng
zūn bǐng
yì bǐng
hè bǐng
rì bǐng
tè bǐng
shǒu bǐng
yīng bǐng
huì bǐng
zī bǐng
zī bǐng
hóng bǐng
huí bǐng
tiān bǐng
qǐ bǐng
shí bǐng
gěi bǐng
bān bǐng
tīng bǐng
chéng bǐng
jì bǐng
zī bǐng
yì bǐng
miàn bǐng
lù bǐng
xìng bǐng
zī bǐng
cùn bǐng
tōng bǐng
zhèn bǐng
yī bǐng
chuán bǐng
róng bǐng
xì bǐng
gòng bǐng
dì bǐng
xiū bǐng
zòu bǐng
⒈ 亦作“禄廩”。用作官俸的粟米；官俸。
引《周礼·天官·宫正》“几其出入，均其稍食” 汉郑玄注：“稍食，禄稟。”
贾公彦疏：“其禄，与之米稟，故云禄稟也。”
《旧唐书·代宗纪》：“设令廉耻守分，以奉科条，犹有禄廩之烦，役使之弊。”
宋王安石《上执政书》：“至于所以赐某者，亦可谓周矣。为其贫也，使之有屋庐而多禄廩；为其求在外而欲其内也，置之京师，而如其在外之求。”
《续资治通鉴·宋真宗天禧元年》：“禄廩至厚，地望亦优，其间不无滥被升擢者，愿赐裁损。”
《明史·食货志六》：“天下之事，极弊而大可虑者，莫甚於宗藩禄廩。”
禄lù(1)（名）古代称官吏的俸给：俸～｜高官厚～。(2)（Lù）姓。
禀读音：bǐng禀bǐng(1)（动）〈书〉禀报；禀出（向上级首长报告事情）。(2)（名）（～儿）旧时禀报的文件。(3)（动）承受：～报｜～告｜～帖｜～白。