jìn hǎi
zhào hǎi
zhàng hǎi
bā hǎi
shèn hǎi
piān hǎi
xià hǎi
jiǔ hǎi
shàng hǎi
háng hǎi
jù hǎi
héng hǎi
yín hǎi
cāng hǎi
dù hǎi
jià hǎi
xuè hǎi
wù hǎi
zhàng hǎi
lǐng hǎi
huì hǎi
yá hǎi
fān hǎi
chà hǎi
líng hǎi
biǎo hǎi
liú hǎi
hái hǎi
è hǎi
pǎo hǎi
dōng hǎi
mò hǎi
àn hǎi
fēng hǎi
bá hǎi
bì hǎi
qī hǎi
yuān hǎi
bēi hǎi
huàn hǎi
lǎo hǎi
míng hǎi
xī hǎi
chū hǎi
jù hǎi
shí hǎi
lín hǎi
yù hǎi
huàn hǎi
qín hǎi
tǎo hǎi
zhuǎn hǎi
xiāng hǎi
chén hǎi
jīng hǎi
làng hǎi
yú hǎi
yún hǎi
qì hǎi
cí hǎi
hòu hǎi
hàn hǎi
fén hǎi
xīng hǎi
rén hǎi
shāng hǎi
qiáo hǎi
cí hǎi
kōng hǎi
yùn hǎi
bīn hǎi
cháo hǎi
qíng hǎi
bì hǎi
shēn hǎi
zǒu hǎi
yà hǎi
huàn hǎi
nèi hǎi
huáng hǎi
ài hǎi
wén hǎi
fó hǎi
róng hǎi
kuáng hǎi
zuǒ hǎi
bǎo hǎi
rǔ hǎi
hèn hǎi
xìng hǎi
biān hǎi
cāng hǎi
dà hǎi
xīn hǎi
dān hǎi
dǎo hǎi
dī hǎi
jīng hǎi
hóng hǎi
míng hǎi
ěr hǎi
bì hǎi
yàn hǎi
niǎo hǎi
qióng hǎi
kūn hǎi
kuà hǎi
huán hǎi
hēi hǎi
chì hǎi
cù hǎi
piāo hǎi
tiān hǎi
è hǎi
yàn hǎi
yì hǎi
jià hǎi
bó hǎi
yíng hǎi
péng hǎi
zhū hǎi
diān hǎi
zhǔ hǎi
líng hǎi
běi hǎi
hú hǎi
zhuó hǎi
fú hǎi
huǒ hǎi
lǐ hǎi
wàng hǎi
piāo hǎi
huáng hǎi
guì hǎi
yún hǎi
sǎo hǎi
sì hǎi
bǐ hǎi
yóu hǎi
yáo hǎi
pú hǎi
bīn hǎi
jìn hǎi
huā hǎi
bó hǎi
sān hǎi
fèi hǎi
shuāng hǎi
lín hǎi
qiū hǎi
fù hǎi
hàn hǎi
fàn hǎi
qiān hǎi
liáo hǎi
cōng hǎi
huán hǎi
jué hǎi
nán hǎi
hé hǎi
bó hǎi
xiǎo hǎi
tōng hǎi
niè hǎi
pèng hǎi
yuǎn hǎi
fù hǎi
shān hǎi
kǔ hǎi
yān hǎi
suǐ hǎi
áo hǎi
jiāng hǎi
cāng hǎi
gǎn hǎi
lǐng hǎi
pù hǎi
fàn hǎi
yǐn hǎi
rè hǎi
mǐn hǎi
bǎi hǎi
pǔ hǎi
qióng hǎi
qīng hǎi
wài hǎi
yáng hǎi
gǔ hǎi
nǎo hǎi
gōng hǎi
chóu hǎi
míng hǎi
guān hǎi
xià hǎi
qiǎn hǎi
bīng hǎi
shèng hǎi
huái hǎi
yán hǎi
lù hǎi
fǎ hǎi
liú hǎi
tián hǎi
jí hǎi
sāng hǎi
hàn hǎi
lüè hǎi
fān hǎi
guā hǎi
qì hǎi
gān hǎi
lǒng hǎi
yuè hǎi
tí hǎi
téng hǎi
xué hǎi
zūn hǎi
dé hǎi
áo hǎi
沧海cānghǎi
(1) 大海。以其一望无际、水深呈青苍色，故名
例东临碣石，以观沧海。——《乐府诗集·曹操·步出夏门行》英deep blue sea;the sea⒈ 大海。
引汉董仲舒《春秋繁露·观德》：“故受命而海内顺之，犹众星之共北辰，流之宗沧海也。”
宋苏轼《清都谢道士真赞》：“一江春水东流，滔滔直入沧海。”
明林鸿《金鸡岩僧室》诗：“夜来沧海寒，梦遶波上月。”
瞿秋白《赤都心史》九：“皓月落沧海，碎影摇万里。”
⒉ 我国古代对东海的别称。参见“东海”。
引三国魏曹操《步出夏门行》：“东临碣石，以观沧海。”
《初学记》卷六引晋张华《博物志》：“东海之别有渤澥，故东海共称渤海，又通谓之沧海。”
⒊ 神话中的海岛名。
引《海内十洲记·沧海岛》：“沧海岛在北海中。地方三千里，去岸二十一万里，海四面绕岛，各广二千里，水皆苍色，仙人谓之沧海也。”
大海。
沧cāng（形）（水）青绿色。
海读音：hǎi1.大洋靠近陆地的部分，有的大湖也叫海，如青海、里海。
2.比喻连成一大片的很多同类事物：人～。火～。
3.大的（器皿或容量等）：～碗。～量。
4.古代指从外国来的：～棠。～枣。
5.极多（后面一般跟“了、啦”等）：街上的人可～啦!
6.漫无目标地：～骂。她丢了支笔，～找。
7.毫无节制地：～吃～喝。
8.姓。