bǐng hè
bǐng shuò
bǐng bēn
bǐng zhú
bǐng yìng
bǐng míng
bǐng làn
bǐng suì
bǐng xuàn
bǐng liè
bǐng bǐng
bǐng rán
bǐng bào
bǐng biāo
bǐng yè
bǐng rú
bǐng huī
bǐng lǎng
bǐng lǎng
bǐng láng
bǐng huàn
bǐng wèi
bǐng yù
bǐng yù
bǐng bó
bǐng lǎng
bǐng wén
bǐng jiàn
bǐng lù
bǐng yào
bǐng líng
bǐng fā
bǐng lín
bǐng yào
bǐng huì
bǐng càn
bǐng zhe
bǐng huáng
yù wèi
zǎn wèi
biāo wèi
píng wèi
zǎo wèi
cén wèi
qiān wèi
càn wèi
huàn wèi
fán wèi
duì wèi
yī wèi
wěng wèi
jùn wèi
ān wèi
xiù wèi
diāo wèi
lán wèi
sēn wèi
fēng wèi
àn wèi
bǐng wèi
bào wèi
ān wèi
shàn wèi
xióng wèi
yìng wèi
chōng wèi
huì wèi
cōng wèi
cóng wèi
wēi wèi
bīn wèi
yǎo wèi
qiàn wèi
bīn wèi
fú wèi
yàn wèi
làn wèi
⒈ 形容文采鲜明华美。
引语本《易·革》：“大人虎变，其文炳也……君子豹变，其文蔚也。”
晋葛洪《抱朴子·广譬》：“泥龙虽藻绘炳蔚，而不堪庆云之招。”
唐韩愈《山南郑相公樊员外酬答为诗依赋十四韵以献》：“诚既富而美，章汇霍炳蔚。”
《清史稿·艺文志一》：“海内从风，人文炳蔚，学术昌盛，方驾汉唐。”
⒉ 指文臣。
引晋葛洪《抱朴子·君道》：“炳蔚内弼，虓闞外御。”
文采鲜明显耀。
炳bǐng(1)（形）光明；显著。(2)（动）点燃：～灵｜～蔚｜～烛｜～～麟麟。
蔚读音：wèi,yù[ wèi ]1.茂盛；盛大：～然成风。
2.有文采的：云蒸霞～。