cǎo lüè
cǎo chuán
cǎo mín
cǎo zhǐ
cǎo jiàn
cǎo àn
cǎo zhá
cǎo tái
cǎo shū
cǎo zé
cǎo wǎn
cǎo bá
cǎo yú
cǎo píng
cǎo chǎng
cǎo shèng
cǎo shè
cǎo biàn
cǎo yāo
cǎo shuài
cǎo mèi
cǎo qiān
cǎo jiè
cǎo huāng
cǎo huì
cǎo zhuó
cǎo yuē
cǎo cǎo
cǎo chuàng
cǎo qūn
cǎo gū
cǎo tì
cǎo biàn
cǎo yīn
cǎo zéi
cǎo lù
cǎo cè
cǎo mǎng
cǎo zhuàn
cǎo shū
cǎo zhōng
cǎo biǎo
cǎo běn
cǎo zì
cǎo jià
cǎo kòu
cǎo shì
cǎo péng
cǎo tàn
cǎo yào
cǎo méi
cǎo cù
cǎo tián
cǎo shū
cǎo biāo
cǎo yě
cǎo máo
cǎo mí
cǎo wā
cǎo mìng
cǎo yuán
cǎo wū
cǎo tú
cǎo shū
cǎo qī
cǎo xián
cǎo qiè
cǎo jū
cǎo xié
cǎo niáng
cǎo huì
cǎo yì
cǎo yǎn
cǎo lǘ
cǎo xí
cǎo mí
cǎo fǎ
cǎo mián
cǎo dì
cǎo yī
cǎo bǐ
cǎo bǎn
cǎo cóng
cǎo dòu
cǎo jí
cǎo jù
cǎo nǐ
cǎo mǎ
cǎo jiá
cǎo juē
cǎo tǐ
cǎo chá
cǎo gāi
cǎo jū
cǎo lú
cǎo duò
cǎo mù
cǎo gěng
cǎo rù
cǎo zuò
cǎo dǐ
cǎo gōng
cǎo tǔ
cǎo qǐn
cǎo biān
cǎo zhì
cǎo lǜ
cǎo guǒ
cǎo rén
cǎo yào
cǎo shéng
cǎo jiè
cǎo diàn
cǎo fá
cǎo rǎo
cǎo gǎo
cǎo jiān
cǎo tà
cǎo shì
cǎo lì
cǎo yīn
cǎo lǜ
cǎo lì
cǎo diàn
cǎo kē
cǎo lǜ
cǎo cì
cǎo jiān
cǎo chā
cǎo lái
cǎo huò
cǎo bù
cǎo liáo
cǎo mǎ
cǎo tú
cǎo xí
cǎo sǎ
cǎo fáng
cǎo zǐ
cǎo yīng
cǎo tiē
cǎo má
cǎo tóu
cǎo chóng
cǎo bāo
cǎo liào
cǎo fù
cǎo zhū
cǎo ān
cǎo yú
cǎo shí
cǎo xiě
cǎo luó
cǎo xuán
cǎo kē
cǎo xián
cǎo gǎo
cǎo fú
cǎo huī
cǎo diàn
cǎo zhǐ
cǎo táng
cǎo rù
cǎo shān
cǎo pí
cǎo zhào
cǎo suǒ
cǎo miáo
cǎo mào
cǎo jiù
cǎo xíng
cǎo jī
cǎo zhì
cǎo máo
cǎo zòu
cǎo chuàng
cǎo gǎo
cǎo hè
cǎo cù
cǎo niè
jū máo
bāo máo
tiě máo
cí máo
qián máo
dú máo
yǐn máo
zhàng máo
yú máo
zé máo
chè máo
jīng máo
yā máo
qióng máo
sī máo
fù máo
cǎo máo
bá máo
tián máo
fàng máo
máng máo
jié máo
hán máo
tǔ máo
héng máo
huì máo
fēn máo
bái máo
bān máo
jiāo máo
líng máo
xiān máo
qióng máo
sān máo
xiāng máo
jiān máo
péng máo
bā máo
bāo máo
huáng máo
qīng máo
chǔ máo
fēng máo
⒈ 亦作“草茆”。亦作“艸茅”。
⒉ 杂草。
引《楚辞·卜居》：“寧诛锄草茅以力耕乎？将游大人以成名乎？”
唐杜甫《奉酬严公寄题野亭之作》诗：“枉沐旌麾出城府，草茅无径欲教锄。”
清唐甄《潜书·柅政》：“虽无不肖攘民之事，而视民若忘，等於草茅。”
⒊ 草野；民间。多与“朝廷”相对。
引《仪礼·士相见礼》：“凡自称於君，士大夫则曰下臣，宅者在邦则曰市井之臣，在野则曰草茅之臣。”
《梁书·张弘策传》：“英雄今何在？为已富贵，为在草茅？”
宋欧阳修《上范司谏书》：“夫布衣韦带之士，穷居草茅，坐诵书史，常恨不见用。”
清侯方域《朋党论下》：“朝廷有顽钝无耻之大臣，而后草茅有激浊扬清之名士。”
《醒世姻缘传》第一回：“分明是草茆儿戏，到像细柳规模。”
⒋ 在野未出仕的人；平民。
引《新唐书·马周传赞》：“周之遇太宗，顾不异哉！由一介草茅言天下事。”
章炳麟《秦政记》：“建国之主，非起于艸茅，必拔于搢绅也。”
吴晗《朱元璋传》第二章三：“﹝刘基﹞以贾谊、屈原自比，怨元朝政府不用草茅，不问采薇，自艾自叹。”
⒌ 比喻鄙陋微贱。
引唐陈子昂《为宗舍人谢赠物表》之二：“自国之宠贵，未闻此荣。草茅孤臣，何以堪处！”
⒍ 比喻浅陋微贱的人。
引宋曾巩《与杜相公书》：“閤下以旧相之重，元老之尊，而猥自抑损，加礼於草茆之中，孤煢之际。”
宋曾巩《福州谢到任表》：“草茆弱质，素依及物之仁；犬马微诚，终冀因心之恕。”
杂草。
草cǎo(1)（名）高等植物中栽培植物以外的草本植物的统称：野～｜青～。(2)（名）指用作燃料、饲料等的稻、麦之类的茎和叶：稻～｜干～。(3)（名）〈口〉雌性的（多指家畜或家禽）：～驴｜～鸡。(4)（形）草率；不细致：潦～｜字写得很～。(5)（名）文字书写形式的名称。ɑ）汉字形体的一种：～书。b）拼音字母的手写体：～书。b）拼音字母的手写体(6)（名）草稿：起～｜～案。(7)（动）〈书〉起草：～拟。
茅读音：máo茅máo(1)（名）即白茅；草本植物；花穗上密生白毛；根茎可以吃；也可入药；叶子可以编蓑衣。(2)（Máo）姓。