péng lái
péng gěng
péng kuài
péng zhuàn
péng yán
péng róng
péng kē
péng luàn
péng jū
péng lèi
péng léi
péng fā
péng nóng
péng hú
péng qiū
pēng pēng
péng chí
péng hāo
péng sōng
péng máo
péng gòu
péng hù
péng ài
péng huò
péng shǐ
péng mén
péng gé
péng láng
péng léi
péng bìn
péng shān
péng hú
péng cí
péng lú
péng tà
péng pó
péng piāo
péng kē
péng yíng
péng hāo
péng bó
péng wū
péng bǎo
péng shǒu
péng má
péng bì
péng dǎo
péng máo
péng què
péng shì
péng chén
péng quē
péng xīn
péng dí
péng lóng
bān máo
fàng máo
tiě máo
bá máo
chǔ máo
máng máo
tǔ máo
bái máo
qián máo
qióng máo
tián máo
jié máo
qīng máo
bā máo
yú máo
bāo máo
xiāng máo
hán máo
fēng máo
héng máo
fù máo
cǎo máo
jīng máo
líng máo
zhàng máo
yǐn máo
huáng máo
dú máo
bāo máo
péng máo
huì máo
fēn máo
xiān máo
jiān máo
zé máo
sī máo
qióng máo
cí máo
yā máo
jiāo máo
chè máo
jū máo
sān máo
⒈ 亦作“蓬茆”。
⒉ 蓬草和茅草。比喻低微、贫贱。常用作自谦之词。
引《资治通鉴·晋安帝义熙五年》：“今以王姬之贵，下嫁蓬茅之士。”
宋曾巩《明州谢到任表》：“倾葵藿之一心，极蓬茆之丹恳。”
明梁辰鱼《浣纱记·迎施》：“念贱妾今还在幼龄，寒微未脱蓬茅性。”
⒊ 犹蓬居。
引唐韩愈《送文畅师北游》诗：“庇身指蓬茅，逞志纵獫猲。”
明叶宪祖《素梅玉蟾》第五折：“今朝纳聘过门庭，顿使蓬茅喜气生。”
清蒲松龄《聊斋志异·阿宝》：“处蓬茆而甘，藜藿不怨也。”
茅屋。形容屋舍简陋。
蓬péng(1)（动）蓬松：～着头。(2)（名）飞蓬；草本植物；叶子边缘有锯齿；花白色。(3)（量）用于枝叶茂盛的花草：一～凤尾竹。
茅读音：máo茅máo(1)（名）即白茅；草本植物；花穗上密生白毛；根茎可以吃；也可入药；叶子可以编蓑衣。(2)（Máo）姓。