bù wǔ
bù fá
bù zé
bù liè
bù lì
bù chāo
bù zhèng
bù fá
bù tǔ
bù shàn
bù zhàng
bù duì
bù sòng
bù lù
bù zi
bù shū
bù tīng
bù lì
bù cè
bù yuán
bù wèi
bù zuì
bù tīng
bù jì
bù dié
bù àn
bù wèn
bù zhuàng
bù lǐng
bù lù
bù jué
bù jí
jì dié
bù dié
gào dié
téng dié
zhuǎn dié
huáng dié
bào dié
jìn dié
wǎng dié
pú dié
cí dié
sēng dié
shè dié
jīn dié
táng dié
zhú dié
mì dié
lín dié
xùn dié
mì dié
guān dié
ruì dié
gōng dié
pì dié
yín dié
jūn dié
gōu dié
chì dié
zhuī dié
jì dié
xuě dié
xiāng dié
jiě dié
sù dié
yù dié
tiáo dié
róng dié
gōu dié
tōng dié
yán dié
jiè dié
jiā dié
guān dié
chì dié
píng dié
jiē dié
zhuàng dié
tú dié
wén dié
pǔ dié
jiān dié
míng dié
fēi dié
xìn dié
yáo dié
mù dié
bái dié
shuǐ dié
àn dié
chì dié
sòng dié
jiāo dié
biān dié
jī dié
shǐ dié
fú dié
yuān dié
téng dié
suí dié
yùn dié
shēn dié
guài dié
huàn dié
dù dié
xíng dié
⒈ 簿籍文书。
引《新唐书·裴遵庆传》：“遵庆性强敏，视簿牒详而不苛，世称吏事第一。”
《明史·杨鹤传》：“自是簿牒始明，奸弊易核。”
清曹寅《雨夕偶怀桐皋僧走笔得二十韵却寄》：“晚衙鼓鼕鼕，簿牒清扰扰。”
1. 本子，册籍：簿册。簿记。簿籍。簿录。
2. 古代称公文、案卷：对簿公堂。
3. 古代的仪仗侍从：簿伍。卤簿（古代帝王、后妃、王公大臣外出时的仪仗队。次序排列严格并明文著之于簿籍）。
4. 笏。
牒读音：dié牒dié（名）文书或证件。