fú chèn
fú lù
fú jiào
fú huì
fú chì
fú chì
fú hào
fú cáo
fú hào
fú yào
fú tiē
fú hǔ
fú jiào
fú bá
fú yàn
fú jìn
fú cǎi
fú yàn
fú zhào
fú wǔ
fú pái
fú ráng
fú dài
fú bǎo
fú xiào
fú qǐ
fú lù
fú shù
fú shòu
fú biǎo
fú xū
fú guān
fú zhòu
fú hé
fú cè
fú xiào
fú chuán
fú hù
fú mìng
fú ruì
fú zhēng
fú hé
fú xí
fú zhǐ
fú shí
fú gào
fú shǎng
fú quàn
fú jié
fú qì
fú shuǐ
fú zhèn
fú zhòu
fú rèn
fú yàn
fú xǐ
fú dié
fú yìng
fú jí
fú wěi
fú yìn
fú bié
fú jià
fú zhuàn
fú kuàng
fú lǐ
fú jié
fú zhú
fú shǒu
fú lóu
fú xiǎn
fú hù
fú bǎo
fú fǎ
fú jiǎ
fú lì
fú jì
fú mù
xùn dié
zhuǎn dié
shè dié
shǐ dié
lín dié
ruì dié
yín dié
jì dié
chì dié
pǔ dié
yán dié
mì dié
jiè dié
fēi dié
sù dié
jiān dié
xiāng dié
míng dié
yáo dié
téng dié
yuān dié
gōu dié
jī dié
guān dié
guài dié
pì dié
gōu dié
tú dié
mì dié
àn dié
téng dié
wǎng dié
shuǐ dié
shēn dié
jīn dié
mù dié
jiā dié
yùn dié
píng dié
bù dié
biān dié
táng dié
guān dié
dù dié
zhuàng dié
gōng dié
jiāo dié
gào dié
bái dié
wén dié
chì dié
jiē dié
huáng dié
suí dié
cí dié
tōng dié
xìn dié
jì dié
bào dié
fú dié
sēng dié
sòng dié
zhuī dié
róng dié
xuě dié
xíng dié
pú dié
chì dié
jiě dié
zhú dié
tiáo dié
jūn dié
jìn dié
yù dié
huàn dié
⒈ 符移关牒等公文的统称。
引唐吴兢《贞观政要·择官》：“比闻公等，听受辞讼，日有数百，此则读符牒不暇，安能助朕求贤哉？”
宋叶适《宋邹卿墓志铭》：“翁一生姓名不悬符牒，足趾不履官府。”
⒉ 官符和度牒。官府给予僧道的证明文件。
引宋苏轼《赵清献公神道碑》：“剑州民李孝忠集众二百餘人，私造符牒，度人为僧。”
清顾炎武《五台山记》：“縉为宰相，给中书符牒，令臺山僧数十人分行郡县，聚徒讲説以求货利，於是此山名闻外夷。”
1.符节：兵～。虎～（虎形的兵符）。
2.代表事物的标记；记号：～号。音～。
3.符合（多跟“相”或“不”合用）：两个数目相～。他所说的与事实不～。
4.道士所画的一种图形或线条，声称能驱使鬼神、给人带来祸福：护身～。画了一张～。
5.姓。
牒读音：dié牒dié（名）文书或证件。