cǎi lóu
cǎi yòu
cǎi qiàn
cǎi lǐ
cǎi ní
cǎi fān
cǎi áo
cǎi shèng
cǎi shì
cǎi nǚ
cǎi chuán
cǎi zǎo
cǎi zhàng
cǎi jiān
cǎi yūn
cǎi táo
cǎi huì
cǎi hóng
cǎi pǐn
cǎi fú
cǎi qiú
cǎi huà
cǎi cuì
cǎi pái
cǎi xuǎn
cǎi jiān
cǎi ní
cǎi xiù
cǎi yóu
cǎi chóu
cǎi diàn
cǎi xuàn
cǎi xiá
cǎi yì
cǎi dàn
cǎi chuī
cǎi hào
cǎi yàn
cǎi fāng
cǎi jú
cǎi bān
cǎi fèng
cǎi wò
cǎi lǐ
cǎi suǒ
cǎi jiào
cǎi tóu
cǎi zhào
cǎi zhōu
cǎi sī
cǎi háo
cǎi qí
cǎi zhì
cǎi wù
cǎi zǐ
cǎi dàn
cǎi cuò
cǎi zhàng
cǎi dài
cǎi piào
cǎi luán
cǎi yì
cǎi sù
cǎi zhāng
cǎi péng
cǎi bì
cǎi huā
cǎi bó
cǎi guān
cǎi dié
cǎi dié
cǎi chàng
cǎi zēng
cǎi yī
cǎi hàn
cǎi bǐ
cǎi dēng
cǎi qiú
cǎi lǚ
cǎi yú
cǎi yàn
cǎi qì
cǎi sè
cǎi chán
cǎi quàn
cǎi liú
cǎi zhàn
cǎi shān
cǎi chéng
cǎi yún
cǎi fān
cǎi liàn
cǎi huī
cǎi jù
cǎi duàn
biāo shèng
cǎi shèng
ān shèng
hé shèng
qiú shèng
huì shèng
fù shèng
miào shèng
qí shèng
bì shèng
chěng shèng
míng shèng
qí shèng
chūn shèng
jué shèng
xiān shèng
xún shèng
jué shèng
bǎo shèng
guī shèng
fān shèng
dài shèng
piān shèng
jù shèng
guǐ shèng
gào shèng
hé shèng
gāo shèng
tàn shèng
háo shèng
èr shèng
kě shèng
jǐng shèng
hào shèng
cuò shèng
xí shèng
huā shèng
rén shèng
guì shèng
jué shèng
zhēng shèng
jiào shèng
xián shèng
luó shèng
jìng shèng
huò shèng
chéng shèng
qū shèng
jīn shèng
dǔ shèng
yì shèng
lǎn shèng
jì shèng
fān shèng
rù shèng
jué shèng
chāo shèng
yā shèng
hài shèng
bǎi shèng
tǎo shèng
zhòng shèng
lián shèng
fāng shèng
xuǎn shèng
qiáng shèng
jí shèng
kāng shèng
huā shèng
guò shèng
jìng shèng
chí shèng
yǎn shèng
quán shèng
lì shèng
zhàn shèng
zhú shèng
kè shèng
lǎn shèng
qǔ shèng
yàn shèng
róu shèng
cān shèng
fǎng shèng
qǔ shèng
jiā shèng
yōu shèng
zì shèng
gū shèng
dé shèng
zhì shèng
bù shèng
jiǒng shèng
xiǎn shèng
hóng shèng
shuāng shèng
jiā shèng
yàn shèng
dìng shèng
xióng shèng
lì shèng
niǔ shèng
yōu shèng
jiǎo shèng
jì shèng
pò shèng
zūn shèng
⒈ 即旛胜。 唐宋风俗，每逢立春日，剪纸或绸作旛戴在头上或系在花下，以庆祝春日来临。
引唐张继《人日代客子是日立春》诗：“遥知双彩胜，併在一金釵。”
宋苏轼《叶公秉王仲至见和次韵答之》：“强镊霜鬚簪彩胜，苍颜得酒尚能韶。”
⒉ 谓博戏取胜。
引宋高承《事物纪原·博弈嬉戏·彩选》：“《＜彩选＞序》曰：‘ 唐之衰，任官失序，而廉耻路断， 李贺州郃讥之，耻当时职任用投子之数，均班爵赏，谓之彩选。’言其无实，惟彩胜而已。”
⒊ 指彩头、奖品。
引《天雨花》第十一回：“我便以此剑为彩胜，速作两诗，诗若好，即以此剑与你。”
古代的一种饰物。立春日用五色纸或绢剪制成小旌旗、燕、蝶、金钱等形状，簪于髻上，以示迎春。 宋高承《事物纪原·岁时风俗·綵胜》载：“《岁时记》曰：‘人日剪綵为胜，起於晋代贾充夫人所作，取黄母 (即西王母 )戴胜之义也。’”
诗文中常用为立春之事典。 唐陆龟蒙《人日代客子》诗：“人日兼春日，长怀復短怀；遥知双綵胜，併在一金釵。”
宋辛弃疾《好事近·席上和王道夫赋元夕立春》词：“綵胜鬭华灯，平把东风吹却。”
清钮琇《觚賸·秋灯》：“製成綵胜出文鸳，剪就银花迴舞燕。”
插于发饰上的饰物。
彩cǎi(1)（名）颜色：五～｜～云。(2)（名）彩色的丝绸：剪～｜张灯结～。(3)（名）称赞夸奖的欢呼声：喝～。(4)（名）花样；精彩的成分：丰富多～。(5)（名）赌博或某种游戏中给得胜者的东西。(6)（名）对剧里表示特殊情景时所用的技术；魔术里用的手法：火～｜～活。(7)（名）负伤流血：挂～。
胜读音：shèng,shēng[ shèng ]在战争或竞争中取得优势。与败相对。战胜、得胜、出奇制胜
超越。略胜一筹、一个胜一个
美好的、优越的。胜地、胜景