jīn mǐn
jīn fù
jīn mǎn
jīn shì
jīn dàng
jīn háo
jīn xǔ
jīn lìn
jīn liàng
jīn shù
jīn rán
jīn róng
jīn xǔ
jīn liàn
jīn mǐn
jīn lù
jīn gāo
jīn jìng
jīn duò
jīn tài
jīn cí
jīn xuàn
jīn cè
jīn qí
jīn sè
jīn zhēng
jīn liàng
jīn chǒng
jīn sì
jīn rěn
jīn ào
jīn fá
jīn jiàn
jīn dú
jīn gù
jīn kuā
jīn zhòng
jīn dòng
jīn huǎn
jīn hóng
jīn miǎn
jīn jiù
jīn chá
jīn cún
jīn jì
jīn kuǎ
jīn hán
jīn juàn
jīn shuǎng
jīn dà
jīn guì
jīn màn
jīn cái
jīn chà
jīn cóng
jīn chí
jīn shì
jīn jiāo
jīn liàn
jīn lì
jīn shì
jīn dá
jīn jǐn
jīn jù
jīn bì
jīn lián
jīn quán
jīn yǒng
jīn jié
jīn yán
jīn jùn
jīn yào
jīn míng
jīn lǜ
jīn shàng
jīn shàn
jīn shì
jīn lì
jīn qiáng
jīn cái
jīn qióng
jīn néng
jīn chì
jīn jiē
jīn jí
jīn shì
jīn shǎng
jīn jù
jīn wěi
jīn xuè
jīn āi
jīn xuàn
jīn jīn
jīn dàn
jīn jǐ
jīn fǎ
jīn zào
jīn zòng
jīn zhuāng
jīn xù
jīn fèn
jīn jiǎng
jīn jiù
jīn sù
jīn zhāng
guān guǎ
jīn fàng
jīn nà
jīn gōng
jīn dài
jīn tàn
jīn qīng
jīn mǐn
jīn yòu
téng fèn
xùn fèn
jìng fèn
kàng fèn
lóng fèn
tíng fèn
qiáng fèn
zhèn fèn
jīn fèn
qí fèn
měng fèn
áng fèn
xīng fèn
jī fèn
zì fèn
gǎn fèn
zhēng fèn
wèi fèn
léi fèn
kè fèn
zhèn fèn
piāo fèn
kàng fèn
xióng fèn
huān fèn
gāo fèn
liù fèn
fā fèn
qín fèn
hēng fèn
⒈ 以勇气自恃；骄傲自大。
引《管子·形势》：“矜奋自功，而不因众人之力。”
《汉书·晁错传》：“矜奋自贤，羣臣恐諛。”
⒉ 武勇，果敢。
引三国魏刘劭《人物志·九徵》：“故诚仁必有温柔之色，诚勇必有矜奋之色，诚智必有明达之色。”
⒊ 振奋；勉励。
引唐韩愈《柳州罗池庙碑》：“柳侯为州，不鄙夷其民，动以礼法。三年，民各自矜奋。”
宋王安石《上仁宗皇帝言事书》：“夫士尝毁廉耻以负累於世矣，则其偷惰取容之意起，而矜奋自强之心息。”
清方苞《岩镇曹氏女妇贞烈传序》：“自是以后，为男子者率以妇人之失节为羞，而憎且贱之。此妇人之所以自矜奋与！”
1. 怜悯，怜惜：矜悯（怜悯）。矜惜。矜恤。
2. 自尊，自大，自夸：矜夸。矜伐。矜恃。骄矜。
3. 庄重，拘谨：矜持。矜重（zhòng ）。
奋读音：fèn奋fèn(1)（动）鼓起劲来；振作：～勉。(2)（动）摇动；举起：～臂｜～笔疾书。