miǎo màn
hū màn
zhē màn
xián màn
fú màn
hùn màn
mí màn
hǎi màn
hàn màn
gàn màn
yǎo màn
zī màn
yíng màn
mǐ màn
mǐ màn
fàng màn
hǎn màn
wū màn
wò màn
chán màn
yǎo màn
xié màn
mí màn
shěn màn
sā màn
qǐ màn
hào màn
làng màn
lún màn
dàn màn
huàn màn
guǎng màn
mí màn
hùn màn
huī màn
jìn màn
wū màn
lán màn
làn màn
hún màn
bā màn
miǎo màn
miǎo màn
yán màn
huǎn màn
huàn màn
zhān màn
yóu màn
dàn màn
mí màn
liú màn
xiàn màn
xuě màn
fán màn
lián màn
qiān màn
hàn màn
sǎn màn
làn màn
hào màn
làn màn
wú màn
yōu màn
rǒng màn
⒈ 放纵。
引《庄子·马蹄》:“澶漫为乐,摘僻为礼。”
陆德明释文引李颐曰:“澶漫,犹纵逸也。”
成玄英疏:“澶漫是纵逸之心。”
晋葛洪《抱朴子·诘鲍》:“澶漫於淫荒之域,而叛其大始之本。”
明田艺蘅《留青日札·非文事》:“纤縟者丽而不雅,棘钩者恠而不典,澶漫者滥而不裁。”
章炳麟《訄书·订文》:“以神州之广,庶事之博,而以佐治者廑是,其庸得不澶漫掍殽,使政令逡巡以日废也。”
⒉ 宽长貌;广远貌。
引《文选·张衡<西京赋>》:“澶漫靡迤,作镇於近。”
刘良注:“澶漫靡迤,宽长貌。”
唐杜甫《承闻河北诸道节度入朝欢喜口号绝句》之八:“澶漫山东一百州,削成如案抱青丘。”
仇兆鳌注:“澶漫,广远貌。”
清侯方域《定鼎说》:“宋都中豫,澶漫九州,閫奥中夏,水陆都会也。”
⒊ 泛滥。
引唐韦应物《冰赋》:“由是依广澶漫,凭高峥嶸。”
《新唐书·田頵传》:“侯王守方以奉天子,譬百川不朝于海,虽狂奔澶漫,终为涸土,不若顺流无穷也。”
纵逸。
澶chán(名)澶渊;古地名;在今河南濮阳县西。宋真宗时曾与辽国订立澶渊之盟。
漫读音:màn漫màn(1)(动)水过满;向外流:水~出来了。(2)(形)到处都是;遍:~山遍野|黄沙~天|~天大雾。(3)(动)不受约束;随便:散~|~谈|~无目的。